Dat zal het zijn in mijn nieuwe coachingruimte… zalig vertoeven…

Na vele maanden frustraties opbouwen bij het goedgekeurd krijgen van het dossier bij de gemeentelijke diensten konden we in de Paasvakantie eindelijk van start gaan. En dit is het voorlopige resultaat. Nu het dak erop!

Ze staat er nog niet helemaal, maar het gaat nu eindelijk vooruit. Zo ziet het er voorlopig uit. De metselwerken zijn gedaan, met grote dank aan mijn schoonvader (die in een vroeger leven metser is geweest) en mijn oudste zoon, die een nieuwe talent heeft ontdekt :). Het was mooi om te zien hoe de leermeester de leerjongen onder zijn hoede nam, hem de eerste kneepjes van het vak leerde (eerst rechtdoor daarna de bochten) en hoe beiden daarvan hebben genoten.

Zo’n minibouwwerkje vraagt ook heel wat voorbereiding. En met een projectaanpak kom je dan heel ver. Laat dat nu net niet één van mijn talenten zijn. Gelukkig vond ik een prima projectleider in de vorm van mijn eigen echtgenoot! Offertes opvragen, onderhandelen, afspraken maken,… hij doet het allemaal, en hij doet dat goed. Heb ik daar een talent gespot? Bah neen, dat wist ik al langer: ons eigen huis heeft hij op dezelfde manier aangepakt en dat is zoveel jaren geleden even vlekkeloos verlopen.

Stenen besteld: check! Cement gehaald: check! Dwarsbalken geleverd: check!

En om je alvast te doen dromen: dit is het uitzicht dat coachees zullen hebben eens alles klaar is… de rust van de tuin en de zwemvijver … want vertragen in deze hectische tijden is cruciaal om een goed coachingproces te krijgen. En om er te geraken, in die coachingruimte, eerst al even uit de comfortzone: over de stapstenen, klaar voor het gesprek. Na de zomer hopen we klaar te zijn. Vanaf dan ontvang ik je graag in mijn eigen ruimte op het vertrouwde adres.