Anti-stress rustbreng-tip: probeer eens een loopmeditatie

Betrap je jezelf er wel eens op dat je aan het piekeren bent, dat je al de to do’s van je denkbeeldige of echte lijst niet de baas kan en dat het gevoel van stress als gevoel daarvan steeds maar toeneemt?

Dan bied ik je hieronder gratis een mooie anti-stress  rustbreng-tip aan. Ik las hem jaren geleden zelf in een nieuwsbrief van thema.nl (www.thema.nl). Hij komt uit het boek mindfulness van Ger Schurink. Je kan deze oefening gewoon thuis in je woonkamer doen of buiten op je blote voeten in het kriebelende gras.

– Op een plek binnen of buiten waar je een rondje heen en weer kunt lopen, ga je eerst even een minuutje gewoon staan.

– Richt je aandacht op je lichaam als geheel en ervaar het ademen rond je buik en/of borst.

– Verplaats je aandacht vervolgens naar je voeten. Merk op wat daar te voelen is.

– Als je zover bent, registreer je hoe je voet omhoog komt, naar voren beweegt, weer contact maakt met de grond en hoe in datzelfde moment de afwikkeling van de andere voet op gang komt.

– Merk hoe deze voet en dit been naar voren bewegen. Houd steeds je aandacht bij die voet en die gewaarwordingen die het meeste voelbaar zijn.

– Loop langzaam, maar niet zo langzaam dat het een evenwichtsoefening wordt. Je kunt wat sneller beginnen en later het tempo verlagen als je dat wil.

– Je armen kun je met het lopen mee bewegen, op je rug houden of voor je houden of je kunt je handen in je zakken stoppen, afhankelijk van wat het meest comfortabel voor je is.

– Net als bij een meditatie die je zittend doet, breng je steeds je aandacht terug naar het waarnemen van het lopen zoals je dat met name ervaart in je voeten en benen.

– Laat in de laatste minuut van de meditatie het onderwerp van deze meditatie los. Blijf zonder iets te doen nog even staan met volle aandacht voor wat er nu is.

– Probeer dit te behouden als je langzaam en bewust de overgang maakt naar je volgende activiteit.

Ik heb het geprobeerd. In’t begin vond ik mezelf wat raar (‘als iemand mij zo zou bezig zien…’) maar dat went snel. Gewoon even verstand op nul en je smijten in de oefening. Misschien lukt het niet van de eerste keer. Da’s helemaal niet erg. Het voornaamste is dat je het een kans geeft en probeert. Hou vol! Misschien is dit voor jou dé rustbrenger met anti-stress effect.

Infosessie Keuzekompas®

Waarom een Keuzekompas® ?

Onze wereld verschuift, van een lineaire naar een geconnecteerde wereld. Informatie is overal. Voorspelbaarheid is passé. 60% van de beroepen die we nu kennen, zullen binnen 20 jaar niet langer bestaan. 100 000 leerlingen volgen momenteel een studierichting die op de arbeidsmarkt niet langer relevant is. Omwentelingen in de wereld gebeuren met de snelheid van het licht. Digitaal is het nieuwe normaal. Leren gebeurt in de cloud.  Hiërarchie wordt vervangen door zelfsturing.

Hoe groeien en ontwikkelen we in dit nieuwe wereldbeeld ?  Hoe maken we keuzes in deze complexe realiteit ? Door méér te doen van waar we goed in zijn en plezier aan beleven, en door onze uniciteit te verbinden met die van anderen. Door ons netwerk uit te breiden en te versterken. Door te werken vanuit vertrouwen en innerlijk weten …

En wat is jouw kompas bij je reis door deze geconnecteerde wereld ? Wat wil je écht gaan doen ? Met wie ? Waarom ? Welk pad maak je voor jezelf ? Welke keuzes maak je ?

Hiervoor heb je een sterk innerlijk kompas nodig. Daarom ontwikkelde The Future Generation het Keuzekompas ®, jouw gids bij het maken van dagelijkse keuzes. Het is bij wijze van spreken jouw hoogstpersoonlijke “handleiding”.

Het is een overzicht van:

• jouw waarden;
• Jouw energiebronnen;
• Jouw dromen of doelen;
• De dingen waar je meer wil mee doen of net niet;
• De omgevingen die voor jou kloppen of net niet

Jongeren gebruiken het kompas om leerkeuzes te maken; volwassenen zetten het in bij job- of loopbaankeuzes. Maar ook persoonlijke keuzes rond bv relatievorming of levensinvulling krijgen richting dankzij een helder Keuzekompas®. Het versterkt ook jouw veerkracht; het helpt je rechtop te staan wanneer het leven jou een slag uitdeelt.

Laat dit kompas nu net iets zijn dat we niet echt sterk hebben ontwikkeld in onze wereld. Op scholen vertellen we onze kinderen vaak waar ze niet goed in zijn en waar ze moeten aan werken. Maar waar zijn ze zo goed in dat dit misschien de rest van hun leven zal vullen ? Media vertellen ons wat we moeten denken, kopen, vrezen, … Maar wat willen we zelf ? Bedrijven hebben de organisatiedoelen, functiebeschrijvingen en bedrijfsstrategieën netjes uitgedacht, maar hoe past dat bij wat je zelf in de wereld wil zetten ? …

Infosessie over het Keuzekompas®

Ook bedrijven ontdekken steeds meer het nut van het Keuzekompas®. Het is een zeer geschikt instrument om:

• Het zelfsturend vermogen van mensen in organisaties te verhogen
• De veerkracht van medewerkers te versterken
• Andere keuzes te maken rond leren en ontwikkelen
• “Moetivatie” te vervangen door motivatie
• Teams te bouwen rond werkplezier en flow
• …

Samen met mijn collega’s van Notice the Difference! zijn we dit volop aan het implementeren bij één van onze klanten: de gesprekken met de medewerkers die ingestapt zijn (en dat is de overgrote meerderheid), leveren telkens weer mooie momenten op, met nieuwe inzichten en verhelderingen en dus finaal bewustere keuzes, die kracht geven.

Wij organiseren ook regelmatig infosessies voor mensen uit het bedrijfsleven die meer willen leren over de (methodologische) grondslagen van het Keuzekompas® en die de toepasbaarheid ervan in hun eigen organisatie willen onderzoeken.

Eerstvolgende infosessies:

Datum: dinsdag 22/8/2017, 13:30u-17:00u

Plaats: de Binnenwereld, Adegem-Dorp 23b, 9991 Maldegem

Spreker: Jan De Keyser, methodiekontwikkelaar van het Keuzekompas®

Prijs: 250 + BTW (incl. Keuzekompas®-toolbox)

Aanmelden via: jan.dekeyser@myfutureworks.be 

Deze sessie is bijna volzet, maar je kan er misschien net nog bij. Aarzel dus niet mocht je interesse gewekt zijn.

En wie weet tref je me daar ook aan?

Als je me een seintje geeft, ben ik er. Dat beloof ik je.

Extra infosessies zijn voorzien op

dinsdag 10 oktober 2017 (West-Vlaanderen – Kortrijk)

en

dinsdag 5 december 2017 (Vlaams-Brabant – Dilbeek)

coaching en autorijden : het verband

Laatst was ik te gast bij een groot productiebedrijf waar ik een aantal managers mag begeleiden door middel van een coachingstraject. Eén van hen was best wel streng voor zichzelf: hij vond het eigenlijk niet kunnen dat hij de meer informele contacten met zijn medewerkers op de werkvloer echt moest plannen in zijn agenda. Anders kwam het er niet van, tijdsgebrek weet je wel… Als hij er echt in geloofde dat via dergelijke contacten een sterke verbinding zou ontstaan, en dus meer vertrouwen en dus meer openheid om dingen bespreekbaar te maken, ook als ze zogezegd niks met het werk te maken hebben, dan zou dat toch vanzelf moeten in orde komen? Dat was zo’n beetje de gedachtengang van de man in kwestie.

Heeft hij gelijk en gelooft hij dan toch niet echt zijn eigen verhaal?

Persoonlijk vind ik dat enige nuance op zijn plaats is.

Hij doet het wél! Ook al is het nu nog nodig om het in te plannen om ervoor te zorgen dat het er ook echt van komt. Hoe vaak belanden goede intenties niet op de hoop der mislukte beloftes? Het is door ze om te zetten in concrete acties, hoe klein ook, dat ze kans van slagen krijgen. Het is pas toen ik me inschreef bij een loopclub en de trainingsmomenten plande in mijn agenda dat ik ook effectief aan het sporten ben gegaan, al was ik er wel al 20 jaar over aan het zeuren… En zo wordt die intentie omgezet in nieuw gedrag.

Vastgeroeste patronen

Het lastige aan nieuw gedrag is wel dat je het  gemakkelijk terug laat schieten, dat je gemakkelijk hervalt in oude patronen, oude gewoontes. Onze hersenen hebben ook  niet altijd graag die nieuwe dingen: ze houden ergens toch een risico in en onze ratio neemt het dan over en probeert ons ervan te overtuigen dat alles bij het oude laten misschien wel beter is. Je hersenen verschalken is dus de boodschap! Door nieuw gedrag dat je jezelf wil aanleren in kleine stapjes op te splitsen zodat ons brein gerustgesteld wordt dat het risico al bij al beperkt is…

Zo probeer ik mezelf af te leren steeds mijn rechterhand op de versnellingspook van mijn auto te leggen. Ik rijd immers al bijna 4 jaar met een automaat, stilaan mag ik die oude en nutteloos geworden gewoonte wel afschaffen…Het is eigenlijk pas de laatste maanden dat het me begon op te vallen hoe nutteloos die handeling was, schakelen moet ik toch niet doen. Nu stap ik in mijn wagen met de positieve intentie om mijn twee handen aan het stuur te houden of mijn rechterelleboog op het armsteuntje te laten rusten. Ik betrap mezelf er vaak op, wanneer ik ‘op automatische piloot’ rijd, dat die hand toch op de versnellingspook terecht komt. En dan corrigeer ik mezelf.  Hoe vaak doen we immers geen dingen puur uit gewoonte? Al lang niet meer uit noodzaak? Al lang vergeten zelfs waarom we dat ooit zijn beginnen doen?  Kijk maar eens rond in jouw werkomgeving. Wat doe jij, omdat je het altijd zo hebt gedaan, omdat ze je ooit hebben gezegd dat het zo moest (Waarom? Daarom, wij doen dat nu eenmaal zo hier)? En neem je voor om vanaf morgen ‘iets’ anders te gaan aanpakken: draag je horloge aan je andere arm, begin de dag met een korte wandeling, denk na bij elk document dat je wil bewaren of dat wel zo nodig is, print niet gedachteloos alles af wat je wil lezen, vul je lunchbox eens met een wrap in plaats van de klassieke boterham, …  Zo train je jezelf ook ongemerkt in het flexibel zijn, in het omgaan met verandering.

Een nieuw pad banen

Wat we doen en hoe we gewend zijn dat te doen: dat zijn ook ingesleten patronen, vaak jarenlange verbindingen tussen cellen in onze hersenen. Vergelijk het met een autosnelweg: het gaat snel (meestal toch), de omstandigheden zijn ideaal om haast zonder nadenken door te kunnen rijden. En vergelijk nieuw gedrag gerust met een haast onzichtbaar weggetje in het bos waar je voor de eerste keer loopt: het is wat hobbelig, er steken wortels uit de grond, je weet niet waar het uitkomt. Indien je echter alle dagen opnieuw op dat nieuwe weggetje gaat lopen, zal na verloop van tijd een mooi, duidelijk en comfortabel pad ontstaan.

Dat kost wat moeite, zeker in het begin, maar oefening baart kunst! Slimme wetenschappers hebben uitgedokterd dat je nieuw gedrag of vaardigheden minstens 50 dagen moet oefenen alvorens het een nieuwe gewoonte kan worden die deel gaat uitmaken van je patronen. Zo wordt dat eerst nieuwe gedrag een nieuw automatisme.

Intussen begin ik aardig te wennen aan twee handen op het stuur …

De organisatie van de toekomst

Als er één ding is dat ik leer in de vele loopbaan- en burn-outcoachings die ik doe, dan is het wel dit: mensen zijn zoekende naar hoe ze hun eigen doel (noem het missie, noem het purpose) in het leven, ook kunnen beleven in hun werk. Een ander ding dat ik leer uit die vele gesprekken is dat werkgevers daar nog al te vaak niet (genoeg) mee bezig zijn: de economische belangen primeren en die lijken o zo vaak in te gaan tegen wat de medewerker zoekt. Of ze weten niet hoe ze op deze complexe vragen een antwoord kunnen bieden. En daardoor klinkt de verzuchting om niet meer voor een baas te hoeven werken, bij velen steeds luider. Toch is het zelfstandigenbestaan niet voor iedereen het beste pad. (Al ben ik er zelf heel enthousiast over 🙂

Wat kunnen werkgevers doen om de intrinsieke motivatie van hun werknemers te versterken? In dit artikeltje wil ik graag wat bedenkingen en pistes suggereren hieromtrent. Zonder de pretentie van volledigheid na te streven, zonder mirakeloplossingen, want die bestaan niet. Spijtig voor wie dat verwacht had.

Drijfveren door de eeuwen heen

Het verschil tussen generaties op de werkvloer is sterk overroepen. In mijn coachingspraktijk vertellen 20-ers, 30-ers, 40-ers en 50-ers me allemaal hetzelfde. De drijfveren van mensen zijn al duizenden jaren ingebakken in onze hersenen. Hoogstens is de context veranderd: waar de na-oorlogse generatie door de traumatische ervaringen en overgeleverde verhalen, misschien vooral zocht naar zekerheid, worden jongeren de dag van vandaag opgevoed met het idee dat wat ze willen ook mogelijk is (en dat is natuurlijk niet helemaal waar, maar da’s voer voor een andere blog).

Zingeving

Mensen zoeken naar zingeving voor wat ze doen: ‘hoe verbind ik wat ik belangrijk vind met het bedrijf waarvoor ik werk? Wat draag ik echt bij? Hoe kan ik mee het verschil maken op een positieve manier?’ Wil je als organisatie future proof worden, ga dan met je medewerkers in gesprek hierover, betrek je mensen. Bottomline willen mensen weten waarom ze iets doen (Simon Cinek, Why?)? En dat kunnen verbinden met hun doel in het leven. Het is geen toeval dat dit thema in (loopbaan)coachings zeer vaak opduikt en fundamenteel is.

Il suffit de chercher pour trouver

Mensen willen hun talenten zoveel mogelijk kunnen inzetten, want daar worden ze blij van. Jawel, iedereen! Moeilijk om te geloven voor sommige leidinggevenden of bedrijfsleiders, want wie werd nog nooit geconfronteerd met een medewerker die precies met geen stokken aan te porren valt om zelfs gewoon zijn werk goed te doen… Geloof je werkelijk dat mensen in twee categorieën geboren worden: zij die zich hard zullen inzetten, die extra kilometer met plezier zullen lopen, en zij die zich hebben voorgenomen altijd het strikte minimum te doen en als het enigszins kan zelfs nog minder? Wat is er en cours de route gebeurd dat die mens het opgegeven heeft? Of misschien op een goede dag heeft beslist dat zijn werkgever zijn talent niet waard is, niet naar waarde weet te schatten en dat hij het dan maar elders inzet. Wie kent hem niet: de 9-to-5-er die zich na de uren ontpopt tot een organisatietalent in de lokale sportclub of vereniging? Of tot een schitterend voorzitter (leidinggevende kwaliteiten, jawel) van de toneelvereniging of van “’t muziek”? De bedrijfsleider of leidinggevende die met zijn medewerkers op zoek gaat naar hun talenten, daar respect voor toont en ze zoveel mogelijk probeert in te passen in de organisatie van het werk, wint twee keer! In efficiëntie EN motivatie. En respect en waardering krijgt hij er gratis bovenop.

Veiligheid en autonomie

Mensen willen een zekere mate van autonomie: de mogelijkheid om hun werk te organiseren, de kans om beslissingen te nemen en de gevolgen te dragen van wat ze doen. Precies zoals ze thuis, in hun gezin, vereniging, … ook doen quoi! Als ‘baas’ word je dan een coach: je ondersteunt, daagt uit, zorgt voor een veilige context en waardeert.  By the way, maar dat had je al begrepen: met ‘veilig’ bedoel ik niet alleen dat hun stoel stevig staat of hun veiligheidshelm oké is. Veiligheid gaat vooral over het feit dat mensen zich ‘veilig’ genoeg kunnen voelen om fouten te mogen maken (want daar leren ze van), dat ze zich veilig genoeg voelen om te durven zeggen waar ze bang voor zijn en waar ze hulp bij kunnen gebruiken (zonder te hoeven vrezen voor ” zie je wel, ik had het wel gedacht dat je dat niet kon”). Kortom: wie zich veilig voelt, durft zich tonen zoal hij is. Het nodigt mensen uit geen rol te spelen op hun werk, alle facetten van hun persoonlijkheid mee te brengen en dus authentiek te zijn. Want behalve voor acteurs en actrices is het verduveld moeilijk om elke dag een rolletje te moeten spelen.

Dus: waar wacht je nog op? Ben jij bereid om je bedrijf te laten heruitvinden door je medewerkers?

Verbinding

Vrijdagnamiddag, ’t Groen Kwartier in Antwerpen

Weersomstandigheden: uiterst gunstig 🙂

‘Waar willen we het samen over hebben?’ maw: wat is de agenda van onze meeting?
Zo rap het onderwerp op de (lunch)tafel kwam, zo rap was het er ook alweer af. Want belangrijker dan de formele agenda van onze bijeenkomst, was de voornaamste reden ervan: foto’s nemen. Of liever, laten nemen. Door een prachtfotografe nog wel, eentje uit Nederland, eentje met vele talenten. Maar dat wist ik toen nog niet.

Die namiddag zouden we een stap zetten in de richting van onze ‘outing’ met vier (Notice The Difference!)En hoe kunnen vier madammen dat beter doen dan door alvast foto’s te laten nemen, samen en individueel? We kennen elkaar al een tijdje, niet iedereen even goed, maar toch. Het was niet de eerste keer dat we samenzaten. En tegelijk heeft samen foto’s maken toch iets intiems. Je moet je toch wat durven laten gaan, durven tonen wie je bent. Wie wil ik eigenlijk zijn? Wat wil ik dat die foto ‘zegt’? En toen kwam Annemiek binnen. Annemiek was de fotografe.

Haar doel: ons vatten in onze essentie. Onze ogen laten zeggen waarvoor we staan.

Haar methode: verbinden met elkaar, op een diep niveau.

Hoe? Door ons te begeleiden in een meditatie. Nu heb ik de laatste maanden wel wat ervaring opgedaan met meditatie- en waarnemingsoefeningen door de opleidingen die ik volgde, maar zoals Annemiek het aanpakte, werd ik er helemaal in meegetrokken.

Nadien zorgde dit unieke moment ervoor dat we ongedwongen met elkaar op de foto konden en dat ik bij het individuele portret snel in de flow van de meditatie geraakte (‘Roep eens terug op waarvoor je dit doet,’ vroeg Annemiek). De kracht van verbinding…

Waarom wil ik deze verbinding met Nadja, Katrien en Elke graag aangaan? En hoe komt het dit nu wel werkt en het bij eerdere pogingen met andere mensen niet goed aanvoelde? Ik heb me de vraag al vaker gesteld en het antwoord is meervoudig. Het vervult mijn behoefte aan verbondenheid zonder dat het verstikkend werkt. Het houdt het evenwicht tussen verbondenheid en onafhankelijkheid mooi in stand. Er is een connectie van mens tot mens, voorbij het economische belang dat we ook samen delen. Er is een grote bereidheid tot écht delen, van ervaringen, emoties, successen, moeilijkheden, kennis, …. En er is mijn sterke overtuiging dan netwerkorganisaties de toekomst uitmaken: ieder draagt bij vanuit zijn sterktes en talenten, concurrentie bestaat niet en samen kunnen we meer dan ieder alleen. En dat hoeft niet eens in vuistdikke contracten met 1000 clausules te worden vastgelegd. We kunnen ook rap schakelen. Welke ook de vraag van de klant: er is altijd wel iemand van ons 4 die er expertise in heeft en de goesting om er iets mee te doen. (diezelfde verbinding heb ik trouwens ook met My Future Works, en beide kunnen perfect naast elkaar bestaan.)

Eigenlijk was HET THEMA van onze vrijdag dus ‘verbinden’. En dat kan op verschillende manieren. Over twee weken gaan we een feestje bouwen. Ook fijn 🙂

Op de toekomst! Die hebben we alvast ingeluid met een glaasje bubbels, daar in ’t Groen Kwartier.

Het resultaat van onze shoot is nog even geheim. Achter de schermen wordt hard gewerkt aan een nieuwe website waar we met ons vieren trots op zullen pronken.

E = Q*A

Het is nu al een tijdje dat ik op een heel fijne manier mag samenwerken met Katrien en Nadja van Notice The Difference!. En jawel, I notice the difference :). Samenwerking is echt tweerichtingsverkeer met deze twee madammen. En ze haalden me in het najaar regelmatig uit mijn comfortzone… Zo kreeg ik de kans om mijn talenten in nieuwe situaties in te zetten waardoor ik ze breder kan inzetten en dus volop vanuit mijn kracht kan werken. Zo gebeurde het dat Nadja me overtuigde om in het Engels workshops te gaan doen rond Corporate Vitality. Nogal overmoedig zegde ik toe hopende dat de deelnemers finaal Nederlandstalig of Franstalig zouden blijken te zijn. Mis poes. Met knikkende knieën en een droge mond en na uren voorbereiding lanceerde ik me een eerste keer. De tweede keer ging al stukken beter, het zelfvertrouwen groeide en nu draai ik er mijn hand niet meer voor om.  Het feit dat ik inhoudelijk het topic beheerste en dat het onderwerp me echt passioneert, waren voldoende om steeds steviger voor de dag te komen in mijn derde taal.

Het programma dat aan de managers van dit bedrijf werd aangeboden was dan ook heel mooi. Ik leg je hierna graag wat meer in detail uit hoe deze case tot stand kwam. Misschien iets voor bij jou op het bedrijf? We maken er graag een aangepaste versie van, op maat van jouw organisatie of doelgroep.

Context van de Klant:

• De kernactiviteiten van de klant zijn van die aard dat ze de facto gepaard gaan met enorme tijdsdruk en visibiliteit in de markt. Daarenboven gaat de organisatie de laatste maanden door een reorganisatie tgv een fusie. Dit brengt intern de nodige onduidelijkheid en verhoogde spanningen met zich mee.
• Samen met het Comité voor veiligheid en gezondheid op het werk stelt de klant vast dat de klachten rond stress en zelfs burn-out toenamen in de afgelopen jaren/maanden
• In de afgelopen jaren heeft de organisatie geïnvesteerd in de continue professionele ontwikkeling van de leidinggevenden door het verhogen van zelfkennis en begrip voor de anderen a.d.h.v. de Insights Discovery methodologie en het ontwikkelen van gerichte leidinggevende competenties

Vraag van de Klant:

• Hoe kunnen we meer alertheid in de organisatie brengen rond de thematiek van stress?
• Hoe kunnen wij onze managers vormen om de eerste tekens van stress te detecteren en daar adequaat mee om te springen?

Onze aanpak :

• We ontwikkelden 5 workshops van een halve dag:
  • Kaderen van stress
  • Herkennen van stresssignalen
  • Managen van gestresseerde medewerkers
  • Coachen op stressverhogende overtuigingen en adequaat omgaan met herintrede na stressgerelateerde afwezigheid
  • Bijdragen tot gelukkige medewerkers op het werk

• Het Insights-kleurdenken was al ingeburgerd dus dat werd de rode draad doorheen de verschillende workshops (Insights of DISC is een methode om vanuit objectief waarneembaar gedrag zelfkennis op te doen, de ander beter te leren inschatten en zo vanuit sociale flexibiliteit beter afgestemd te communiceren)

• Enkel de eerste workshop vergde een verplichte aanwezigheid omdat hierin de basis gelegd werd voor meer kennis over het onderwerp stress. Voor de volgende 4 workshops konden de deelnemers vrijwillig inschrijven i.f.v. hun eigen noden en interesses
• De workshops waren zeer praktisch van aard. In kleine groepjes tot een 8-tal deelnemende managers gaven we enkele handvaten waarmee zij in een veilige leeromgeving konden oefenen met elkaar onder begeleiding van een gecertifieerde stress en burn-out coach. Er was ook veel aandacht en tijd voor het met elkaar delen van ervaringen, best practices, …. Dit droeg ongetwijfeld ook bij tot het doorbreken van het taboe op de werkvloer.

Positieve feedback: op het einde van dit traject hoorden we volgende uitspraken:

• “Ik heb nu meer inzicht in mijn eigen stressreflexen en kan mijn medewerkers daar een handleiding rond meegeven. Dit verhoogt de transparantie van onze communicatie en het wederzijds begrip.”
• “Ik kreeg concrete tips om mijn eigen stressniveau te managen en heb deze ook concreet geïmplementeerd.”
• “Ik herken de signalen van stress nu bij mijn medewerkers en maak ze sneller bespreekbaar. Ik volg hen nu ook op en laat me niet meer zo snel met een kluitje in het riet sturen.”
• “Ik zal nu sneller doorverwijzen of met mijn HR Business Partner praten over medewerkers die over de rooie gaan.”

Interesse gekregen? Neem gerust contact op. We onderzoeken dan samen wat voor jouw organisatie en de verwachtingen die jullie hebben de meest geschikte benadering is : els@consultea.be.

Nieuwsgierig naar de formule in de titel? Make a wild guess en vertel het me… De formule zegt alles over hoe ik, Nadja en Katrien  kijken naar ontwikkeling van mensen. En daarin vinden we een prachtige match.

Tuincoaching: hier gebeurt het

Geniet mee van een aantal beelden: zo ziet ze er nu uit, mijn tuincoaching ruimte.

Een tweetal maand ben ik hier nu volop actief. Eerst voelde het wat onwennig: me aanpassen aan de ruimte, die anders klinkt, anders aanvoelt.  Me aanpassen aan een nieuw bureau, met zeeën van plaats. Wennen aan de coachinghoek met leuke loungy zeteltjes die heerlijk aanvoelen. Coachees voelen zich al snel thuis.

Intussen heb ik helemaal mijn draai gevonden. En er is leven in de tuin: vogeltjes pikken in het gras, onze poes Janneke flaneert nietsvermoedend voorbij het raam, drinkt van het vijverwater en vlijt zich languit in het zonnetje.

De tuincoaching ruimte nodigt uit tot reflectie en bezinning: wat ik voordien nooit durfde, lukt nu wel: meermaals nodigde ik de coachee uit om het een paar minuten helemaal stil te maken om van daaruit de coaching te verdiepen. En elke sessie wordt intussen afgesloten met een gelukstip.

Het paadje er naartoe zorgde al voor heel wat hilariteit: de coachee wordt immers uitgenodigd over de stapstenen te gaan om de tuincoaching ruimte te bereiken. Een eerste klein risico, zeker nu het water zo hoog staat! Even uit de comfortzone, nog voor we begonnen zijn. Het zet de toon en maakt het onthaal ongedwongen.

Deze ruimte is een boost voor wat ik in de wereld wil zetten. Een mooi voorbeeld dus van hoe context kan bijdragen tot het realiseren van (een stukje van) mijn missie: mensen gelukkiger maken door hen te begeleiden in hun ontwikkeling.

Ook jij bent welkom, om deze ruimte te komen ontdekken, ervaren, beleven.

die eerste infosessie loopbaanbegeleiding..

9 juni was het zover… Meer dan op tijd stond ik in het mooie zaaltje van het Brouwershuis van Opwijk (https://www.facebook.com/pages/Brouwershuis/693849687350306) om alles klaar te zetten. En de tijd verstreek. Een lichte paniek maakte zich van mij meester. Ze zouden toch komen? Had ik nog een herinneringsmailtje moeten sturen?

… tot om 19u25 alle deelnemers binnendruppelden. Het werd een mooie avond met geïnteresseerde mensen, boeiende persoonlijke verhalen, pertinente vragen.

Ik geef het toe: ik had op een iets ruimere opkomst gerekend, maar alle begin is moeilijk, zeker? Degenen die er waren, ben ik heel dankbaar.

Alweer mocht ik ervaren welke energie het mij geeft om mensen een andere weg te mogen tonen, om te mogen spreken over wat mij passioneert en om te mogen proberen anderen daar ook warm voor te maken.

Er was ook een nichtje van me aanwezig: zeer happy op het werk en  op zoek naar extra inzichten om die goesting ook over te brengen op haar collega’s. Want ook zo maak je je werkomgeving aangenamer, stimulerender en meer en langer werkbaar. Relationeel craften heet dat met een duur woord… Natuurlijk gaat het over je eigen talent, maar nooit staat dat los van de ander. Het komt tot uiting in relatie tot de ander, het kwijnt weg door de (slechte) relatie met de ander of het blijft onontdekt door het ontbreken van verbinding met de ander. Loopbaancoaching is dus ook onderzoeken hoe relaties jouw talenten beïnvloeden, hoe  de context of omgeving je talent helpt of fnuikt. Een boeiende reis is dat, zo’n loopbaantraject.

Kon je er die 9e juni niet bij zijn? Treur niet langer … de herkansing is nabij … Op maandag 14 september organiseer ik een tweede infosessie loopbaanbegeleiding. Wegens sluitingsdag van het Brouwershuis verleg ik mijn actieterrein naar ‘Het Groene Zaaltje’ in ons mooie CC Hof Ten Hemelrijk. Alweer om 19u30 en alweer met hetzelfde enthousiasme. Kom je ook?

zalig vertoeven…

Dat zal het zijn in mijn nieuwe coachingruimte… zalig vertoeven…

Na vele maanden frustraties opbouwen bij het goedgekeurd krijgen van het dossier bij de gemeentelijke diensten konden we in de Paasvakantie eindelijk van start gaan. En dit is het voorlopige resultaat. Nu het dak erop!

Ze staat er nog niet helemaal, maar het gaat nu eindelijk vooruit. Zo ziet het er voorlopig uit. De metselwerken zijn gedaan, met grote dank aan mijn schoonvader (die in een vroeger leven metser is geweest) en mijn oudste zoon, die een nieuwe talent heeft ontdekt :). Het was mooi om te zien hoe de leermeester de leerjongen onder zijn hoede nam, hem de eerste kneepjes van het vak leerde (eerst rechtdoor daarna de bochten) en hoe beiden daarvan hebben genoten.

Zo’n minibouwwerkje vraagt ook heel wat voorbereiding. En met een projectaanpak kom je dan heel ver. Laat dat nu net niet één van mijn talenten zijn. Gelukkig vond ik een prima projectleider in de vorm van mijn eigen echtgenoot! Offertes opvragen, onderhandelen, afspraken maken,… hij doet het allemaal, en hij doet dat goed. Heb ik daar een talent gespot? Bah neen, dat wist ik al langer: ons eigen huis heeft hij op dezelfde manier aangepakt en dat is zoveel jaren geleden even vlekkeloos verlopen.

Stenen besteld: check! Cement gehaald: check! Dwarsbalken geleverd: check!

En om je alvast te doen dromen: dit is het uitzicht dat coachees zullen hebben eens alles klaar is… de rust van de tuin en de zwemvijver … want vertragen in deze hectische tijden is cruciaal om een goed coachingproces te krijgen. En om er te geraken, in die coachingruimte, eerst al even uit de comfortzone: over de stapstenen, klaar voor het gesprek. Na de zomer hopen we klaar te zijn. Vanaf dan ontvang ik je graag in mijn eigen ruimte op het vertrouwde adres.

Waarderend communiceren: tool voor positieve relaties

Wat je aandacht geeft, groeit: waarderend communiceren loont.

Als je aandacht geeft aan de dingen die je niet wilt, worden ze groter.

Als je aandacht geeft aan de dingen die je wel wilt, groeien ze.

Heb je kleine kinderen?  Dan is de kans groot dat je je uk overstelpt met waardering: hoe klein de vooruitgang ook, je vindt vast een manier om te bemoedigen, belonen, waarderen wat hij of zij al kan (al was het maar 1 sec recht blijven op die nieuwe fiets zonder steunwieltjes of anderhalve stap al vallend overbruggen tussen papa en mama). Dan doen we het intuïtief: focussen op wat er wel al is, hoe klein ook. We voelen aan dat dat energie geeft en motiveert. Onze enthousiaste houding en intonatie versterken alleen maar de boodschap. Waarderend communiceren is dat.

Heb je pubers in huis? Dan is de kans groot dat je gaandeweg bent gaan focussen op alles wat die pubers niet goed doen. “Die 7/10 kon toch een 8 zijn” (want “kijk eens wat een domme fout je hier gemaakt hebt”); “mocht je evenveel tijd besteden aan de studie als aan die smartphone of playstation dan zou dat nogal wat geven”; “ Nu al klaar met studeren? Dat kan dan toch niet goed gedaan zijn!”; “zet u recht, zet u deftig, zet u niet (en doe iets), spreek duidelijker, spreek niet tegen,  zeg tenminste iets”, … Niet waarderend communiceren is dat…

Where did we go wrong? Ik weet het niet, waar dat omslagpunt lag. Ik heb me er in ieder geval zelf ook schuldig aan gemaakt, en doe dat nog regelmatig. Misschien omdat ons idee van opvoeding toch gelijkstaat aan wijzen op fouten want “het is uit uw fouten dat ge het meest leert”. Misschien hebben we dat zelf meegekregen in onze opvoeding. Misschien kopiëren we wat we rondom ons zien. Misschien…

Doet er allemaal niet toe. The only thing that matters is to change it. Ten aanzien van onze kinderen, partner, vrienden, … en in de organisaties waar we werken.

Het positief uitdagen van mensen tot performantie en engagement begint bij het vermogen van managers tot connectie en waarderend communiceren. Jawel, zelf uitgevonden! Moeilijke zin? Niet afhaken nu, ik leg dat uit…
Hoe  worden mensen uitgedaagd tot het aanleren van nieuw gedrag of tot het blijven inzetten van gedrag dat je als leidinggevende  wenselijk vindt? Hoe blijven medewerkers geëngageerd? Hoe zorg je ervoor dat ze intrinsiek gemotiveerd geraken in plaats van enkel voor externe stimuli te gaan? Hoe doe je dat dus, waarderend communiceren? Hierna geef ik je een paar concrete handvatten:

1. Door het voeren van waarderende gesprekken: wanneer je je manier van praten verandert, verandert je manier van kijken en verandert dus ook je werkelijkheid.  Words create worlds. Stel dus krachtige vragen die je medewerker energie geven en ertoe aanzetten de gewenste verandering in gang te zetten. Krachtige vragen zijn vragen die peilen naar succesverhalen uit het verleden. Daarover in dialoog gaan creëert een positief toekomstbeeld en leidt tot nieuwe ideëen en acties. Dit is de eerste wet van waarderend communiceren.
2. Door aanmoediging om te blijven experimenteren met het nieuwe gedrag. Dat kan je doen door samen met je medewerker op zoek te gaan naar kleine stapjes in een ontwikkelingsproces die haalbaar zijn en toch uitdagend . Door in je coachende rol te stappen dus. En vergeet daarbij niet dat wat voor jou werkt niet noodzakelijk voor de ander werkt. Iedereen heeft een andere handleiding. Ken jezelf en leer van daaruit de ander kennen. Nog meer tips vind je in mijn e-book ‘maximaliseer het talent in je onderneming’. Nog niet ontvangen? Schrijf je dan zeker in via de button naast dit blogbericht.
3. Door het geven van positieve feedback: Focus op wat werkt, wat je hebt gewaardeerd en wees heel concreet in het formuleren van die feedback. Kijk naar de sterke punten van mensen en waarvan je dus meer wil zien. “When you are connected with your strengts, you see more possibilities,” vertelde Ron Fry onlangs op de Leaders Lunch van Balance HR die ik mocht presenteren. En da’s een slimme mens. Ik zal je nog wat zeggen: ik ervaar het dagelijks bij mijn coachees. Laat ons dus leren om meer te vertrekken vanuit die ‘best past stories’ in plaats van te focussen op datgene wat niet lukt of datgene wat we zeker willen vermijden. If you study ‘bad’, you will get ‘not bad’; if you study ‘good’, you will get ‘better, great, best’. Vrij geparafraseerd naar Marcus Buckingham, ook een slimme mens.
4. Door het geven van feedforward: leg uit welk je gedrag je wil zien in plaats van het gedrag te beschrijven dat je niet (meer) wil zien. Zo schets je een positief beeld voor de toekomst. Dat geeft energie aan mensen en zet hen in beweging. Zoek dus samen naar positieve beelden voor de toekomst die mensen goesting geven om eraan deel te nemen.

Rode draad door dit betoog is het belang van waardering. Deelnemers aan mijn workshops kijken altijd verrast op wanneer ik hen adviseer om een verhouding van 7/1 aan te houden: 7 complimenten dus voor 1 ‘negatieve’ feedback. Ze doen er soms wat lacherig over maar vergeten zullen ze het niet meer. Je creëert er immers het noodzakelijke klimaat van verbinding en vertrouwen mee dat je als leidinggevende nodig hebt om het ook over de moeilijkere zaken te hebben wanneer dat nodig is, op het moment ook dat het nodig is.

Waarderend communiceren is dus denken in mogelijkheden  en op die manier aansluiting vinden bij die elementen die mensen energie geven.  Energie geeft beweging. Beweging geeft verandering.

de brug bouwen terwijl je erover loopt (Robert Quinn)

De brug bouwen terwijl je er over loopt dus (R. Quinn). Niet alles moet al duidelijk zijn als de volgende stap die energie geeft maar duidelijk is. Die energie komt van de stimulerende toekomstbeelden die je kan schetsen. Visualiseer de droom over wat je wil bereiken, met je team, met elk individu in dat team, voor elk individu in dat team.  Mensen bewegen in die richting waarover ze het meest interageren. Als leidinggevende ligt daar voor jou een belangrijke verantwoordelijkheid: ben je in staat om ook zelf de positieve en stimulerende beelden en visies te zien (je hoeft ze niet eens te zoeken, want ze liggen evengoed voor het grijpen als de rest)? Dan zal je je medewerkers meekrijgen in een wervende opwaartse spiraal, hen uitdagen om mee de brug te bouwen.

Zin om hierover van gedachten te wisselen? Contacteer me vrijblijvend via de contactpagina.