Geniet mee van een aantal beelden: zo ziet ze er nu uit, mijn tuincoaching ruimte.

Een tweetal maand ben ik hier nu volop actief. Eerst voelde het wat onwennig: me aanpassen aan de ruimte, die anders klinkt, anders aanvoelt.  Me aanpassen aan een nieuw bureau, met zeeën van plaats. Wennen aan de coachinghoek met leuke loungy zeteltjes die heerlijk aanvoelen. Coachees voelen zich al snel thuis.

Intussen heb ik helemaal mijn draai gevonden. En er is leven in de tuin: vogeltjes pikken in het gras, onze poes Janneke flaneert nietsvermoedend voorbij het raam, drinkt van het vijverwater en vlijt zich languit in het zonnetje.

De tuincoaching ruimte nodigt uit tot reflectie en bezinning: wat ik voordien nooit durfde, lukt nu wel: meermaals nodigde ik de coachee uit om het een paar minuten helemaal stil te maken om van daaruit de coaching te verdiepen. En elke sessie wordt intussen afgesloten met een gelukstip.

Het paadje er naartoe zorgde al voor heel wat hilariteit: de coachee wordt immers uitgenodigd over de stapstenen te gaan om de tuincoaching ruimte te bereiken. Een eerste klein risico, zeker nu het water zo hoog staat! Even uit de comfortzone, nog voor we begonnen zijn. Het zet de toon en maakt het onthaal ongedwongen.

Deze ruimte is een boost voor wat ik in de wereld wil zetten. Een mooi voorbeeld dus van hoe context kan bijdragen tot het realiseren van (een stukje van) mijn missie: mensen gelukkiger maken door hen te begeleiden in hun ontwikkeling.

Ook jij bent welkom, om deze ruimte te komen ontdekken, ervaren, beleven.