Verbinding

Vrijdagnamiddag, ’t Groen Kwartier in Antwerpen

Weersomstandigheden: uiterst gunstig 🙂

‘Waar willen we het samen over hebben?’ maw: wat is de agenda van onze meeting?
Zo rap het onderwerp op de (lunch)tafel kwam, zo rap was het er ook alweer af. Want belangrijker dan de formele agenda van onze bijeenkomst, was de voornaamste reden ervan: foto’s nemen. Of liever, laten nemen. Door een prachtfotografe nog wel, eentje uit Nederland, eentje met vele talenten. Maar dat wist ik toen nog niet.

Die namiddag zouden we een stap zetten in de richting van onze ‘outing’ met vier (Notice The Difference!)En hoe kunnen vier madammen dat beter doen dan door alvast foto’s te laten nemen, samen en individueel? We kennen elkaar al een tijdje, niet iedereen even goed, maar toch. Het was niet de eerste keer dat we samenzaten. En tegelijk heeft samen foto’s maken toch iets intiems. Je moet je toch wat durven laten gaan, durven tonen wie je bent. Wie wil ik eigenlijk zijn? Wat wil ik dat die foto ‘zegt’? En toen kwam Annemiek binnen. Annemiek was de fotografe.

Haar doel: ons vatten in onze essentie. Onze ogen laten zeggen waarvoor we staan.

Haar methode: verbinden met elkaar, op een diep niveau.

Hoe? Door ons te begeleiden in een meditatie. Nu heb ik de laatste maanden wel wat ervaring opgedaan met meditatie- en waarnemingsoefeningen door de opleidingen die ik volgde, maar zoals Annemiek het aanpakte, werd ik er helemaal in meegetrokken.

Nadien zorgde dit unieke moment ervoor dat we ongedwongen met elkaar op de foto konden en dat ik bij het individuele portret snel in de flow van de meditatie geraakte (‘Roep eens terug op waarvoor je dit doet,’ vroeg Annemiek). De kracht van verbinding…

Waarom wil ik deze verbinding met Nadja, Katrien en Elke graag aangaan? En hoe komt het dit nu wel werkt en het bij eerdere pogingen met andere mensen niet goed aanvoelde? Ik heb me de vraag al vaker gesteld en het antwoord is meervoudig. Het vervult mijn behoefte aan verbondenheid zonder dat het verstikkend werkt. Het houdt het evenwicht tussen verbondenheid en onafhankelijkheid mooi in stand. Er is een connectie van mens tot mens, voorbij het economische belang dat we ook samen delen. Er is een grote bereidheid tot écht delen, van ervaringen, emoties, successen, moeilijkheden, kennis, …. En er is mijn sterke overtuiging dan netwerkorganisaties de toekomst uitmaken: ieder draagt bij vanuit zijn sterktes en talenten, concurrentie bestaat niet en samen kunnen we meer dan ieder alleen. En dat hoeft niet eens in vuistdikke contracten met 1000 clausules te worden vastgelegd. We kunnen ook rap schakelen. Welke ook de vraag van de klant: er is altijd wel iemand van ons 4 die er expertise in heeft en de goesting om er iets mee te doen. (diezelfde verbinding heb ik trouwens ook met My Future Works, en beide kunnen perfect naast elkaar bestaan.)

Eigenlijk was HET THEMA van onze vrijdag dus ‘verbinden’. En dat kan op verschillende manieren. Over twee weken gaan we een feestje bouwen. Ook fijn 🙂

Op de toekomst! Die hebben we alvast ingeluid met een glaasje bubbels, daar in ’t Groen Kwartier.

Het resultaat van onze shoot is nog even geheim. Achter de schermen wordt hard gewerkt aan een nieuwe website waar we met ons vieren trots op zullen pronken.

Waarderend communiceren: tool voor positieve relaties

Wat je aandacht geeft, groeit: waarderend communiceren loont.

Als je aandacht geeft aan de dingen die je niet wilt, worden ze groter.

Als je aandacht geeft aan de dingen die je wel wilt, groeien ze.

Heb je kleine kinderen?  Dan is de kans groot dat je je uk overstelpt met waardering: hoe klein de vooruitgang ook, je vindt vast een manier om te bemoedigen, belonen, waarderen wat hij of zij al kan (al was het maar 1 sec recht blijven op die nieuwe fiets zonder steunwieltjes of anderhalve stap al vallend overbruggen tussen papa en mama). Dan doen we het intuïtief: focussen op wat er wel al is, hoe klein ook. We voelen aan dat dat energie geeft en motiveert. Onze enthousiaste houding en intonatie versterken alleen maar de boodschap. Waarderend communiceren is dat.

Heb je pubers in huis? Dan is de kans groot dat je gaandeweg bent gaan focussen op alles wat die pubers niet goed doen. “Die 7/10 kon toch een 8 zijn” (want “kijk eens wat een domme fout je hier gemaakt hebt”); “mocht je evenveel tijd besteden aan de studie als aan die smartphone of playstation dan zou dat nogal wat geven”; “ Nu al klaar met studeren? Dat kan dan toch niet goed gedaan zijn!”; “zet u recht, zet u deftig, zet u niet (en doe iets), spreek duidelijker, spreek niet tegen,  zeg tenminste iets”, … Niet waarderend communiceren is dat…

Where did we go wrong? Ik weet het niet, waar dat omslagpunt lag. Ik heb me er in ieder geval zelf ook schuldig aan gemaakt, en doe dat nog regelmatig. Misschien omdat ons idee van opvoeding toch gelijkstaat aan wijzen op fouten want “het is uit uw fouten dat ge het meest leert”. Misschien hebben we dat zelf meegekregen in onze opvoeding. Misschien kopiëren we wat we rondom ons zien. Misschien…

Doet er allemaal niet toe. The only thing that matters is to change it. Ten aanzien van onze kinderen, partner, vrienden, … en in de organisaties waar we werken.

Het positief uitdagen van mensen tot performantie en engagement begint bij het vermogen van managers tot connectie en waarderend communiceren. Jawel, zelf uitgevonden! Moeilijke zin? Niet afhaken nu, ik leg dat uit…
Hoe  worden mensen uitgedaagd tot het aanleren van nieuw gedrag of tot het blijven inzetten van gedrag dat je als leidinggevende  wenselijk vindt? Hoe blijven medewerkers geëngageerd? Hoe zorg je ervoor dat ze intrinsiek gemotiveerd geraken in plaats van enkel voor externe stimuli te gaan? Hoe doe je dat dus, waarderend communiceren? Hierna geef ik je een paar concrete handvatten:

1. Door het voeren van waarderende gesprekken: wanneer je je manier van praten verandert, verandert je manier van kijken en verandert dus ook je werkelijkheid.  Words create worlds. Stel dus krachtige vragen die je medewerker energie geven en ertoe aanzetten de gewenste verandering in gang te zetten. Krachtige vragen zijn vragen die peilen naar succesverhalen uit het verleden. Daarover in dialoog gaan creëert een positief toekomstbeeld en leidt tot nieuwe ideëen en acties. Dit is de eerste wet van waarderend communiceren.
2. Door aanmoediging om te blijven experimenteren met het nieuwe gedrag. Dat kan je doen door samen met je medewerker op zoek te gaan naar kleine stapjes in een ontwikkelingsproces die haalbaar zijn en toch uitdagend . Door in je coachende rol te stappen dus. En vergeet daarbij niet dat wat voor jou werkt niet noodzakelijk voor de ander werkt. Iedereen heeft een andere handleiding. Ken jezelf en leer van daaruit de ander kennen. Nog meer tips vind je in mijn e-book ‘maximaliseer het talent in je onderneming’. Nog niet ontvangen? Schrijf je dan zeker in via de button naast dit blogbericht.
3. Door het geven van positieve feedback: Focus op wat werkt, wat je hebt gewaardeerd en wees heel concreet in het formuleren van die feedback. Kijk naar de sterke punten van mensen en waarvan je dus meer wil zien. “When you are connected with your strengts, you see more possibilities,” vertelde Ron Fry onlangs op de Leaders Lunch van Balance HR die ik mocht presenteren. En da’s een slimme mens. Ik zal je nog wat zeggen: ik ervaar het dagelijks bij mijn coachees. Laat ons dus leren om meer te vertrekken vanuit die ‘best past stories’ in plaats van te focussen op datgene wat niet lukt of datgene wat we zeker willen vermijden. If you study ‘bad’, you will get ‘not bad’; if you study ‘good’, you will get ‘better, great, best’. Vrij geparafraseerd naar Marcus Buckingham, ook een slimme mens.
4. Door het geven van feedforward: leg uit welk je gedrag je wil zien in plaats van het gedrag te beschrijven dat je niet (meer) wil zien. Zo schets je een positief beeld voor de toekomst. Dat geeft energie aan mensen en zet hen in beweging. Zoek dus samen naar positieve beelden voor de toekomst die mensen goesting geven om eraan deel te nemen.

Rode draad door dit betoog is het belang van waardering. Deelnemers aan mijn workshops kijken altijd verrast op wanneer ik hen adviseer om een verhouding van 7/1 aan te houden: 7 complimenten dus voor 1 ‘negatieve’ feedback. Ze doen er soms wat lacherig over maar vergeten zullen ze het niet meer. Je creëert er immers het noodzakelijke klimaat van verbinding en vertrouwen mee dat je als leidinggevende nodig hebt om het ook over de moeilijkere zaken te hebben wanneer dat nodig is, op het moment ook dat het nodig is.

Waarderend communiceren is dus denken in mogelijkheden  en op die manier aansluiting vinden bij die elementen die mensen energie geven.  Energie geeft beweging. Beweging geeft verandering.

de brug bouwen terwijl je erover loopt (Robert Quinn)

De brug bouwen terwijl je er over loopt dus (R. Quinn). Niet alles moet al duidelijk zijn als de volgende stap die energie geeft maar duidelijk is. Die energie komt van de stimulerende toekomstbeelden die je kan schetsen. Visualiseer de droom over wat je wil bereiken, met je team, met elk individu in dat team, voor elk individu in dat team.  Mensen bewegen in die richting waarover ze het meest interageren. Als leidinggevende ligt daar voor jou een belangrijke verantwoordelijkheid: ben je in staat om ook zelf de positieve en stimulerende beelden en visies te zien (je hoeft ze niet eens te zoeken, want ze liggen evengoed voor het grijpen als de rest)? Dan zal je je medewerkers meekrijgen in een wervende opwaartse spiraal, hen uitdagen om mee de brug te bouwen.

Zin om hierover van gedachten te wisselen? Contacteer me vrijblijvend via de contactpagina.

Culture of Dialogue: de waarderende benadering in de praktijk

Er is iets met waardering dat mensen boven zichzelf doet uitstijgen. Er is iets met het gebrek aan waardering dat mensen aan zichzelf doet twijfelen, hen aan het piekeren zet, hen zich kleiner doet voelen dan ze zijn. Daarom, en om nog zoveel meer redenen, kies ik er heel bewust voor om vanuit de sterktes van mensen te vertrekken, in coaching, facilitering, training. In alles wat ik doe quoi. Ik heb dat niet uitgevonden.Ron Fry daarentegen mag dat wel beweren, niet alleen, maar in co-creatie met andere knappe koppen van de Case Western Reserve University in de VS. Hij is de grondlegger van de Appreciative Inquiry methode (waarderende benadering) en komt weldra naar België. Daar heeft Edward voor gezorgd. Edward heeft het talent om mensen te verbinden en warme partnerships tot stand te brengen. Zijn intussen legendarische (:)) Leaders Lunches zijn daar een mooi voorbeeld van. En daar steek ik graag mee mijn schouders onder. Mis de kans niet om Ron Fry live aan het werk te zien, tesamen met een prachtige case van UZGent waar men deze principes echt in de praktijk heeft omgezet. Echt de moeite waard! Mocht het niet waar zijn, ik zou er geen reclame voor maken. Meer info of inschrijven via: http://bit.ly/1hahZew.
O ja, ik zal er dus ook zijn. Als presentatrice. Stresserend, maar dan positief. Een klein stapje uit de comfortzone bij momenten kan geen kwaad. “Life begins where you comfort zone ends.”

Dat presenteren is onnozel begonnen, nu bijna drie edities geleden. ‘Els, zou jij dat willen doen?’ Even over nagedacht, niet lang want da’s niet mijn gewoonte, en toen beslist te ‘springen’. Na een goede voorbereiding, wééééken op voorhand bindtekstjes schrijven, voorleggen aan Edward, opnieuw tekstjes schrijven, … ben ik uiteindelijk met bonzend hart toen naar Brussel gereden. Een stevige bewustwordingsoefening (hierover meer in een later blog) maakte dat ik rustig de boel aan mekaar kon praten. De tweede keer was de stress al veel minder en maakte ik mijn bindtekstjes de dag voordien. Deze derde keer zal het ook wel loslopen. Zo gerust ben ik er intussen wel op.

Zo gaat het vaak, toch? Iets nieuws uitproberen geeft steeds wat discomfort. En tegelijk is het de enige manier om stappen vooruit te zetten. Want wie niet waagt, niet wint. Iets nieuws proberen alleen al verdient een pluim, waardering voor de durf, al lijkt het stapje dat iemand zet misschien zo klein.

Ik ben er intussen rotsvast van overtuigd dat de waarderende benadering echt loont. Ik probeer dit dan ook in mijn coachings, workshops, thuis, … om te zetten in de praktijk. En tegelijkertijd kijk ik er naar uit te vernemen wat Ron Fry daarover te vertellen heeft op 10 december in Gent. Ik zal in ieder geval op de eerste rij zitten.