Verbinding

Vrijdagnamiddag, ’t Groen Kwartier in Antwerpen

Weersomstandigheden: uiterst gunstig 🙂

‘Waar willen we het samen over hebben?’ maw: wat is de agenda van onze meeting?
Zo rap het onderwerp op de (lunch)tafel kwam, zo rap was het er ook alweer af. Want belangrijker dan de formele agenda van onze bijeenkomst, was de voornaamste reden ervan: foto’s nemen. Of liever, laten nemen. Door een prachtfotografe nog wel, eentje uit Nederland, eentje met vele talenten. Maar dat wist ik toen nog niet.

Die namiddag zouden we een stap zetten in de richting van onze ‘outing’ met vier (Notice The Difference!)En hoe kunnen vier madammen dat beter doen dan door alvast foto’s te laten nemen, samen en individueel? We kennen elkaar al een tijdje, niet iedereen even goed, maar toch. Het was niet de eerste keer dat we samenzaten. En tegelijk heeft samen foto’s maken toch iets intiems. Je moet je toch wat durven laten gaan, durven tonen wie je bent. Wie wil ik eigenlijk zijn? Wat wil ik dat die foto ‘zegt’? En toen kwam Annemiek binnen. Annemiek was de fotografe.

Haar doel: ons vatten in onze essentie. Onze ogen laten zeggen waarvoor we staan.

Haar methode: verbinden met elkaar, op een diep niveau.

Hoe? Door ons te begeleiden in een meditatie. Nu heb ik de laatste maanden wel wat ervaring opgedaan met meditatie- en waarnemingsoefeningen door de opleidingen die ik volgde, maar zoals Annemiek het aanpakte, werd ik er helemaal in meegetrokken.

Nadien zorgde dit unieke moment ervoor dat we ongedwongen met elkaar op de foto konden en dat ik bij het individuele portret snel in de flow van de meditatie geraakte (‘Roep eens terug op waarvoor je dit doet,’ vroeg Annemiek). De kracht van verbinding…

Waarom wil ik deze verbinding met Nadja, Katrien en Elke graag aangaan? En hoe komt het dit nu wel werkt en het bij eerdere pogingen met andere mensen niet goed aanvoelde? Ik heb me de vraag al vaker gesteld en het antwoord is meervoudig. Het vervult mijn behoefte aan verbondenheid zonder dat het verstikkend werkt. Het houdt het evenwicht tussen verbondenheid en onafhankelijkheid mooi in stand. Er is een connectie van mens tot mens, voorbij het economische belang dat we ook samen delen. Er is een grote bereidheid tot écht delen, van ervaringen, emoties, successen, moeilijkheden, kennis, …. En er is mijn sterke overtuiging dan netwerkorganisaties de toekomst uitmaken: ieder draagt bij vanuit zijn sterktes en talenten, concurrentie bestaat niet en samen kunnen we meer dan ieder alleen. En dat hoeft niet eens in vuistdikke contracten met 1000 clausules te worden vastgelegd. We kunnen ook rap schakelen. Welke ook de vraag van de klant: er is altijd wel iemand van ons 4 die er expertise in heeft en de goesting om er iets mee te doen. (diezelfde verbinding heb ik trouwens ook met My Future Works, en beide kunnen perfect naast elkaar bestaan.)

Eigenlijk was HET THEMA van onze vrijdag dus ‘verbinden’. En dat kan op verschillende manieren. Over twee weken gaan we een feestje bouwen. Ook fijn 🙂

Op de toekomst! Die hebben we alvast ingeluid met een glaasje bubbels, daar in ’t Groen Kwartier.

Het resultaat van onze shoot is nog even geheim. Achter de schermen wordt hard gewerkt aan een nieuwe website waar we met ons vieren trots op zullen pronken.

Ontdek je talenten: Hoe speelde jij als kind?

Wanneer ik loopbaancoachings doe is één van de oefeningen om de talenten te spotten de ‘speelgoedoefening’. We vragen dan aan onze coachee: ‘waarmee speelde je als kind? En hoe speelde je?’ We focussen bij voorkeur op de periode voor 12 jaar, jaren waarin het spelen nog heel onbewust gebeurt en niet beïnvloed wordt door wat vrienden er van zouden denken of wat dan ook. Het is opmerkelijk hoeveel van je talenten eigenlijk op dat moment al zichtbaar waren…

En dus begon ik hier laatst ook over na te denken voor wat mijn eigen kinderen betrof. Over de ene heb ik al wel eens wat geschreven. En jawel, als kleuter reed hij al af en aan met een kruiwagen in onze tuin om tuinwerken uit te voeren.  Liefst alleen, of met papa. Of hij ging aan de slag in de zandbak (en bij meter en peter was die zandbak wel heeeeel groot want daar was een paar honderd meter serres beschikbaar) om nieuwe inrichtingen te maken, gangen te graven, paadjes te leggen. Een creatieve maker is immers graag met zijn handen bezig en ziet op die manier graag iets ontstaan.  Van verjaardagsfeestjes was hij niet wild, wegens te veel kinderen, met Playmobil bouwde hij nieuwe werelden waarin ridders, piraten, soldaten en de occasionele postbode zij aan zij het gevecht aangingen met wilde dieren en krokodillen met vervaarlijk geopende bek. Alweer, graag alleen of met zijn broer. Veel meer volk moest daar niet bij zijn. Tractoren, bulldozers, kranen en vrachtwagens, liefst met oplegger, waren/zijn altijd in de buurt. Een trouwe vriend voor wie in zijn kringetje geraakt, leeft hij zich nu nog het liefst uit in het met zijn handen bezig zijn. Wie zijn vertrouwen krijgt, is waarschijnlijk een vriend voor het leven.

Er loopt er echter nog eentje rond in dat Rubensveld. Of ver daarbuiten, want de wereld is zijn speelterrein.  Die had (en heeft) liefst veel vrienden bij de hand en dicht in zijn buurt. Verjaardagsfeestjes waren pas leuk als de ganse voetbalploeg kon komen en wanneer hij als de bendeleider van de groep de rest op sleeptouw kon nemen. Steppen in een park is pas leuk wanneer de auto vol zit om er naartoe te rijden. Groepsdier en samenbrenger: een dynamische combinatie! Als jong kind steeds op ontdekking, liefst buiten de eigen tuin. Met de vastberadenheid van een topsporter voor de activiteiten waarvan hij zich had voorgenomen erin uit te blinken (voetballen, skiën, snowboarden,  een werkje voor de juf)  en met dezelfde vastberadenheid om er niks voor te doen wanneer het een activiteit betrof die hem niet interesseerde (zo vertikt hij het nog regelmatig om hoofdletters te gebruiken want ‘da boeit nie’). Een echt groepsdier dus, dat uitblinkt wanneer hij dat wil …  en dat energie krijgt van lichamelijk bezig zijn (bewuste beweger). Waar hij ook voor koos, hij wilde er de beste in worden en de complimentjes die hij ervoor kreeg, daarvoor deed hij nog zo hard zijn best (zichtbare presteerder).

De puberteit kan het talent van kinderen wat verdoezelen. Externe factoren en invloeden worden belangrijk, de zoektocht naar ‘wie ben ik?’ en ‘hoe verhoud ik mij tot mijn vrienden?’ zorgt er vaak voor dat pubers hun talent wat miskennen of wegstoppen. Maar het komt altijd terug bovendrijven, als je het wil zien.

Zo werd ik afgelopen weekend teruggeworpen naar mijn eigen kindertijd toen ik het boek van Brigitte Ballings las (‘een stap terug. Ik denk er niet aan’ – www.brigitteballings.be). Ze beschreef hoe ze zich realiseerde dat ze als kind eigenlijk altijd aan het lezen was, steeds in de weer was met boeken of pennen, of ‘les’ gaf aan een klasgroepje poppen…

Flashback 1: ik ben een jaar of 10, ik zit in de zetel, ons ma staat tevergeefs op me te roepen vanuit de keuken en ik… ik ben helemaal verloren in mijn boek, hoor niks of niemand om me heen. Alleen de realiteit van mijn boek bestaat.

Flashback 2: alle poppen op een rijtje en eentje moet wat apart zitten (ze heet Karin, want op school was er een stout meisje en dat heette ook Karin). Pop Karin was stout en kreeg dus straf van de juf. Ik dus, de juf bedoel ik. 

Flashback 3: ik zit in mijn kamertje en maak een stripverhaal, dat nooit het zonlicht zal zien, dat nooit iemand heeft gelezen, behalve ikzelf. En intussen leer ik mezelf als rechtshandige ook links schrijven. Het zou zomaar kunnen dat ik mijn rechterarm breek… en dan moet ik toch nog altijd kunnen schrijven?

De woordkunstenaar, de meetrekker, de groeimotor, … ik heb ze allemaal kunnen integreren in wat ik nu doe. En dat maakt me blij en gelukkig. Wat ik nu mag doen, sluit vele malen beter aan bij wie ik ben dan wat ik vroeger deed, al heb ik al mijn functies met veel goesting opgepakt. Er komt alleen vroeg of laat een moment dat een mens zich afvraagt: wat wil ik nu eigenlijk écht doen? Wie ben ik? En hoe kan ik dat nog meer worden?

En jij, hoe speelde jij als kind?

Ook je talenten ontdekken: bij My Future Works vind je zeker een coach in jouw buurt, die jou daarbij kan helpen.

Je kind helpen zijn of haar talenten te ontdekken: ontdek dan The Future Generation, uniek in zijn soort.

De jaarlijkse Checkup

Waarom niet de tijd nemen voor een jaarlijkse checkup van je werk-leven? Dat was de vraag die Veronika Wuyts zich stelde een hele tijd geleden. En prompt sproot er een boek uit voort. Nu ja, prompt… het zal wel bloed, zweet en tranen gekost hebben. Althans, dat is wat Veronika me soms vertelde. Veronika is immers ook één van de 4 andere madammen met wie ik samen enthousiast Intervisiecoaching (www.intervisiecoaching.be) in de markt zet. En dus zien wij elkaar af en toe. Wel spannend, zo van dichtbij de ‘making of ‘van een boek meemaken. En dat boek is intussen gepubliceerd. En ik heb het natuurlijk gelezen. In één ruk uitgelezen zelfs.

Het is een aanrader, echt waar. Het leest vlot, er staan mooie quotes en voorbeelden in en bovenal: het gidst je, met eenvoudige, heldere en toch verdiepende oefeningen, doorheen een gans proces. En in dat proces wordt aandacht gegeven aan hart, lichaam, ziel en geest. We zijn immers meer dan een hoofd dat kan denken, niet?

Heb je dus eerder een loopbaancoaching gedaan (bij www.myfutureworks.be of elders)  en wil je regelmatig de vinger aan de pols houden, dan kan dit ‘zelfhulpboek je daar zeker bij helpen. Alle aangereikte tools zijn trouwens gratis te raadplegen op een speciale website. Of ben je nog niet klaar om de stap naar loopbaancoaching te zetten maar wil je toch al aan de slag met je vragen, dan kan dit boek je een zetje in de juiste richting zetten. En misschien voel je daarna wel de behoefte om daar met iemand over van gedachten te wisselen? Dan ben je uiteraard welkom bij mij.

Een aanradertje dus! Veel leesplezier…

Hoog in de bergen…: de comfort zone

Ook dit jaar genoten we weer met een bende vrienden van een zalige skivakantie in het Oostenrijkse gebergte tijdens de afgelopen paasvakantie. U moet weten, beste lezer van deze nieuwsbrief/blog, dat mijn beroepsbezigheden op sommige van onze vrienden een inspirerend effect hebben… het spreekwoordelijke koekje van eigen deeg is daarbij nooit ver weg.  U moet tevens weten dat ik op skilatten niet echt van heel veel durf blijk geef. In coachingtermen: ik blijf liefst in mijn comfort zone.

Dit was het mooie kader voor volgende gebeurtenis : ‘Els, deze zwarte piste is echt  niet moeilijk, het is maar een heel klein stukje zwart en daarna is het heel gemakkelijk.’ Voorzichtig gluurde ik over de rand van de piste. Het stukje dat ik zag, leek redelijk stijl maar niet onoverkomelijk. Ik zou het erop wagen, de woorden van mijn vrienden indachtig. ‘Ik blijf bij u,’ opperde één van mijn vriendinnen nog. En weg waren we. Althans, weg waren ZIJ. Ook de vriendin die bij me zou blijven : bedoelde ze dat ze in Oostenrijk bij me zou blijven ? In ieder geval niet daar aan mijn zij op de piste.  Ik vertrok dan ook maar , of toch het eerste stukje. Nadien volgde een bocht en eens daar aangekomen openbaarde de piste zich pas echt in haar volle glorie.

De moed zonk me in de schoenen. Als bevroren stond ik daar, een uitweg was er niet, tenzij recht naar beneden, de diepte in. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik minstens 5’ daar heb gestaan, met knikkende knieën en steeds bozer wordend. Boos op wie ? In eerste instantie op wie me in die penibele situatie had gebracht. Toen beseffend dat ik op elk moment zelf de keuze had gehad, de rode kant naar beneden of de zwarte. Boos op mezelf dus.

Welke keuzes had ik ?

1. Daar blijven staan : geen optie, bevriezen leek niet aanlokkelijk en de kosten van een helikopter om me te ontzetten ook niet
2. Terug naar boven stappen : ook niet echt een optie, dat stuk omhoog zag ik toch niet echt zitten
3. Naar beneden glijden in schüss : een werk van lange adem, en nefast voor mijn imago…
4. Naar beneden skiën.

U raadt het al : ik ben toch maar naar beneden geskied/gesukkeld (schrappen wat niet past)  en dat ging gaandeweg steeds beter.

Bij de vriendengroep aangekomen (die daar dus al ettelijke minuten (geduldig) stond te wachten, barstte ik uit : ‘dat doe ik nooit meer !’

‘Els, het is uit je comfortzone dat je iets bijleert.’En ook : ‘t zit allemaal tussen uw twee oren hè Els.’  Lap, een koekje van eigen deeg. Ik hoor het mezelf zo zeggen tegen mijn coachees. Want het is waar !

Evolueren, iets bijleren, groeien : dat alles kan niet wanneer je niet tot een heel klein risico bereid bent. En als mens heb je dus echt wel altijd een keuze om dat al dan niet te doen. En het feit dat je een keuze hebt (ook al denk je misschien van niet) maakt dat je je sterker kan voelen, grip hebt op een situatie waarvan je je misschien anders het slachtoffer zou voelen.

Eerlijk gezegd, toen ik daar zo stond op dat tussenstuk na die bocht voelde ik me heel even slachtoffer : zij hadden me hierin meegesleept, arme ik ! Wie wou ik in deze situatie zijn ? Ik koos ervoor om NIET slachtoffer te zijn, maar dapper. En daardoor gaf ik mezelf de kans iets te leren : ik kon echt mezelf beïnvloeden door mijn manier van denken te sturen.

Elk klein stapje voorwaarts, hoe klein het misschien ook lijkt, is een overwinning. Want het getuigt van moed om uit je comfort zone te komen. En het is zeker niet altijd gemakkelijkste weg. Iedereen heeft wel altijd een keuze. Daar geloof ik in. Dus ook ik had een keuze.

Wie wil jij dus zijn ? En welke kansen zitten daarin voor jou verborgen ?

Bedankt, lieve vrienden voor dit koekje van eigen deeg 🙂 Ik kijk al uit naar de coachingsles die ik volgend jaar op de pistes mag krijgen. Wordt vervolgd… Ongetwijfeld.

IntervisieCoaching op het Brussels Coach Café: 15 maart 2016

Samen met Nadja Talpaert en Veronika Wuyts was ik op 15 maart te gast in Brussel op het Coach Café, georganiseerd door Johan Verheven, voor een presentatie over IntervisieCoaching (www.intervisiecoaching.be) . Er was veel geïnteresseerd volk. Eerder dan een droge presentatie te geven, kozen we voor de belevingsaanpak. Al snel na de introductie verdeelden we de groep in 3 subgroepen om elk  met een zelf gekozen intervisiemethode aan de slag te gaan met de leervraag van één van de deelnemers in de groep. Het resultaat was alweer verbluffend : al heel snel bereikte elke groep een zodanig niveau van veiligheid en vertrouwen (allemaal coaches onder elkaar droeg hier zeker toe bij) dat pertinente vragen gesteld konden worden en de leervraaginbrenger tot introspectie en zelfinzicht werd gebracht. Wonderlijk toch hoe IntervisieCoaching een groep van gelijkgestemden al snel tot een dieper niveau van leren kan brengen.

Daarom is het ook zo’n mooie manier om duurzaam leren te bevorderen in organisaties. In de komende weken starten we weer bij een aantal nieuwe klanten trajecten op. En hopelijk mogen er nog velen volgen. Interesse om zelf te ontdekken of IntervisieCoaching iets voor uw bedrijf zou zijn ? Neem dan gerust contact met ons op voor een vrijblijvend gesprek.

Wat is IntervisieCoaching.be ? Een enthousiast samenwerkingsverband tussen Nadja Talpaert, Katrien Rommens, José Hendrikx, Veronika Wuyts en ikzelf om intervisie als zuivere leermethode in  de Belgische markt bekend te maken en bedrijven en hun medewerkers te laten ervaren hoe deze unieke vorm van groepsleren het lerend vermogen kan vergroten op een duurzame wijze. Nieuwsgierig : klik dan hier door : www.intervisiecoaching.be

E = Q*A

Het is nu al een tijdje dat ik op een heel fijne manier mag samenwerken met Katrien en Nadja van Notice The Difference!. En jawel, I notice the difference :). Samenwerking is echt tweerichtingsverkeer met deze twee madammen. En ze haalden me in het najaar regelmatig uit mijn comfortzone… Zo kreeg ik de kans om mijn talenten in nieuwe situaties in te zetten waardoor ik ze breder kan inzetten en dus volop vanuit mijn kracht kan werken. Zo gebeurde het dat Nadja me overtuigde om in het Engels workshops te gaan doen rond Corporate Vitality. Nogal overmoedig zegde ik toe hopende dat de deelnemers finaal Nederlandstalig of Franstalig zouden blijken te zijn. Mis poes. Met knikkende knieën en een droge mond en na uren voorbereiding lanceerde ik me een eerste keer. De tweede keer ging al stukken beter, het zelfvertrouwen groeide en nu draai ik er mijn hand niet meer voor om.  Het feit dat ik inhoudelijk het topic beheerste en dat het onderwerp me echt passioneert, waren voldoende om steeds steviger voor de dag te komen in mijn derde taal.

Het programma dat aan de managers van dit bedrijf werd aangeboden was dan ook heel mooi. Ik leg je hierna graag wat meer in detail uit hoe deze case tot stand kwam. Misschien iets voor bij jou op het bedrijf? We maken er graag een aangepaste versie van, op maat van jouw organisatie of doelgroep.

Context van de Klant:

• De kernactiviteiten van de klant zijn van die aard dat ze de facto gepaard gaan met enorme tijdsdruk en visibiliteit in de markt. Daarenboven gaat de organisatie de laatste maanden door een reorganisatie tgv een fusie. Dit brengt intern de nodige onduidelijkheid en verhoogde spanningen met zich mee.
• Samen met het Comité voor veiligheid en gezondheid op het werk stelt de klant vast dat de klachten rond stress en zelfs burn-out toenamen in de afgelopen jaren/maanden
• In de afgelopen jaren heeft de organisatie geïnvesteerd in de continue professionele ontwikkeling van de leidinggevenden door het verhogen van zelfkennis en begrip voor de anderen a.d.h.v. de Insights Discovery methodologie en het ontwikkelen van gerichte leidinggevende competenties

Vraag van de Klant:

• Hoe kunnen we meer alertheid in de organisatie brengen rond de thematiek van stress?
• Hoe kunnen wij onze managers vormen om de eerste tekens van stress te detecteren en daar adequaat mee om te springen?

Onze aanpak :

• We ontwikkelden 5 workshops van een halve dag:
  • Kaderen van stress
  • Herkennen van stresssignalen
  • Managen van gestresseerde medewerkers
  • Coachen op stressverhogende overtuigingen en adequaat omgaan met herintrede na stressgerelateerde afwezigheid
  • Bijdragen tot gelukkige medewerkers op het werk

• Het Insights-kleurdenken was al ingeburgerd dus dat werd de rode draad doorheen de verschillende workshops (Insights of DISC is een methode om vanuit objectief waarneembaar gedrag zelfkennis op te doen, de ander beter te leren inschatten en zo vanuit sociale flexibiliteit beter afgestemd te communiceren)

• Enkel de eerste workshop vergde een verplichte aanwezigheid omdat hierin de basis gelegd werd voor meer kennis over het onderwerp stress. Voor de volgende 4 workshops konden de deelnemers vrijwillig inschrijven i.f.v. hun eigen noden en interesses
• De workshops waren zeer praktisch van aard. In kleine groepjes tot een 8-tal deelnemende managers gaven we enkele handvaten waarmee zij in een veilige leeromgeving konden oefenen met elkaar onder begeleiding van een gecertifieerde stress en burn-out coach. Er was ook veel aandacht en tijd voor het met elkaar delen van ervaringen, best practices, …. Dit droeg ongetwijfeld ook bij tot het doorbreken van het taboe op de werkvloer.

Positieve feedback: op het einde van dit traject hoorden we volgende uitspraken:

• “Ik heb nu meer inzicht in mijn eigen stressreflexen en kan mijn medewerkers daar een handleiding rond meegeven. Dit verhoogt de transparantie van onze communicatie en het wederzijds begrip.”
• “Ik kreeg concrete tips om mijn eigen stressniveau te managen en heb deze ook concreet geïmplementeerd.”
• “Ik herken de signalen van stress nu bij mijn medewerkers en maak ze sneller bespreekbaar. Ik volg hen nu ook op en laat me niet meer zo snel met een kluitje in het riet sturen.”
• “Ik zal nu sneller doorverwijzen of met mijn HR Business Partner praten over medewerkers die over de rooie gaan.”

Interesse gekregen? Neem gerust contact op. We onderzoeken dan samen wat voor jouw organisatie en de verwachtingen die jullie hebben de meest geschikte benadering is : els@consultea.be.

Nieuwsgierig naar de formule in de titel? Make a wild guess en vertel het me… De formule zegt alles over hoe ik, Nadja en Katrien  kijken naar ontwikkeling van mensen. En daarin vinden we een prachtige match.

Tuincoaching: hier gebeurt het

Geniet mee van een aantal beelden: zo ziet ze er nu uit, mijn tuincoaching ruimte.

Een tweetal maand ben ik hier nu volop actief. Eerst voelde het wat onwennig: me aanpassen aan de ruimte, die anders klinkt, anders aanvoelt.  Me aanpassen aan een nieuw bureau, met zeeën van plaats. Wennen aan de coachinghoek met leuke loungy zeteltjes die heerlijk aanvoelen. Coachees voelen zich al snel thuis.

Intussen heb ik helemaal mijn draai gevonden. En er is leven in de tuin: vogeltjes pikken in het gras, onze poes Janneke flaneert nietsvermoedend voorbij het raam, drinkt van het vijverwater en vlijt zich languit in het zonnetje.

De tuincoaching ruimte nodigt uit tot reflectie en bezinning: wat ik voordien nooit durfde, lukt nu wel: meermaals nodigde ik de coachee uit om het een paar minuten helemaal stil te maken om van daaruit de coaching te verdiepen. En elke sessie wordt intussen afgesloten met een gelukstip.

Het paadje er naartoe zorgde al voor heel wat hilariteit: de coachee wordt immers uitgenodigd over de stapstenen te gaan om de tuincoaching ruimte te bereiken. Een eerste klein risico, zeker nu het water zo hoog staat! Even uit de comfortzone, nog voor we begonnen zijn. Het zet de toon en maakt het onthaal ongedwongen.

Deze ruimte is een boost voor wat ik in de wereld wil zetten. Een mooi voorbeeld dus van hoe context kan bijdragen tot het realiseren van (een stukje van) mijn missie: mensen gelukkiger maken door hen te begeleiden in hun ontwikkeling.

Ook jij bent welkom, om deze ruimte te komen ontdekken, ervaren, beleven.

Hiervoor doe ik het…

“Beste Els, ik begon met gemengde gevoelens aan de loopbaanbegeleiding. Mijn vorige ervaring van een aantal jaren geleden was ontmoedigend. Ik vond mezelf nooit in de lange lijstjes die mij gepresenteerd werden. Het was een grote opluchting toen bleek dat My Future Works (www.myfutureworks.be) werkt vanuit talent. De opluchting werd nog groter toen jij me vertelde dat talent relationeel is en dat ik geholpen zou worden bij het ontdekken van mijn eigen talenten. Ik had opeens minder faalangst. Het verbaasde mij eveneens dat een coach die veel luistert, een positieve houding heeft en de juiste vragen stelt, zoveel teweeg kan brengen. Na elke sessie vroeg ik me af of ik de antwoorden wel zou vinden op de vragen. Drie weken later had ik altijd meer dan genoeg antwoorden. Ik begreep het proces niet, maar het hielp.

Ondertussen volg ik een opleiding en na een aantal maanden had ik zelfs werk gevonden dat paste bij mijn ‘nieuwe’ profiel. Maar… jij vertelde mij, Els, dat een werkcontext heel belangrijk is, dat je gevoel je veel vertelt en dat je zelf het beste aanvoelt met welke voorwaarden je akkoord wil gaan. Voor het eerst in mijn leven heb ik een redelijk goed werkaanbod geweigerd. Ik wist dat er binnen deze job te weinig rekening gehouden zou worden met mijn persoon. En dat is net iets dat ik belangrijk vind. Els, je grootste verdienste is volgens mij dat ik vanaf nu werk zal aannemen of weigeren op basis van wie ik ben en wat ik belangrijk vind. Ik wil mij niet meer laten bepalen door angst. De weg is misschien iets langer… Toch ben ik er zeker van dat het allemaal goed komt. Bedankt voor alles! “

Infosessie Loopbaanbegeleiding : Turn your dreams into plans

Loopbaanbegeleiding: ontdek je talenten en vind de juiste afslag

Toen ik een paar weken geleden op zoek was naar een mooie boodschap voor mijn nieuwjaarswensen vond ik deze terug:

‘Turn your can’ts into can’s

and your dreams into plans”

Die leek me wel geschikt voor de vele fijne mensen die ik het afgelopen jaar mocht begeleiden in hun boeiende loopbaanontdekkingstocht. Ik werd deelgenoot van hun verhalen, twijfels, vraagtekens. En evenzeer van hun dromen en de betekenisvolle stappen die ze zetten op weg naar…. meer jobtevredenheid, een beter evenwicht, een sterkere intrinsieke motivatie. Het werden stuk voor stuk krachtige ontmoetingen. Uitwisselingen waaruit ook ik veel heb geleerd.

Ook dit jaar hoop ik vele van dergelijke ontmoetingen te mogen beleven. Daartoe organiseer ik opnieuw een infosessie loopbaanbegeleiding in Opwijk. Kom eens proeven van onze aanpak, stel je vragen, laat je overtuigen.

Nog een argument nodig? Uit de vorige twee sessies heeft inmiddels 70% gekozen voor een loopbaancoaching bij My Future Works.

Of bekijk even dit filmpje:https://www.youtube.com/watch?v=HhFxQlDPjaY&feature=player_embedded

Wat heb jij nodig om die eerste stap te zetten? Zodat ook jij ook je dromen in plannen kan omzetten.

Op 1 maart om 19u30 ben je welkom in ’t Brouwershuis, Marktstraat 59 (www.facebook.com/Brouwershuis) Breng gerust een vriend of vriendin mee, hoe meer zielen hoe meer vreugd.

Gewoon even op voorhand je komst melden dan kan ik je in de beste omstandigheden ontvangen:

els.consultea.be

0476/83 22 29

Het talent van de toekomst…

Droom je toekomst

In een eerder bericht kon je al lezen dat ik heel enthousiast werd van een warme brainstorming (letterlijk en figuurlijk) die we met een aantal mensen bij het begin van de zomer deden onder een oude boom in Adegem..het ging over hoe we onze talentbenadering bij loopbaancoaching ook zouden kunnen aanbieden, in aangepast formaat, aan wie nog niet aan het werk is, aan dat talent van de toekomst dus! Want hoeveel jonge mensen lopen er niet rond die maar wat graag wat begeleiding zouden krijgen bij hun studiekeuze, eerst, en hun prille loopbaankeuze, achteraf? En we kennen allemaal wel een leerkracht die dat talent ziet, probeert te vergroten en te laten schitteren. En we kennen ook allemaal een leerkracht of schooldirectie die met al dat talendenken wel aan de slag wil, maar de tools ontbeert. Ouders blijven vaak in de kou staan of worden meewarig bekeken wanneer ze resoluut meer willen kiezen voor focus op talenten en sterktes van hun kind.

Als wij spreken met bedrijfsleiders over coaching vanuit onze talent exploratie benadering (Appreciative Inquiry voor de insiders) dan horen we ook daar vaak de verzuchting: “bestond dit voor onze kinderen ook maar!”. Het bestaat nu.

Recent zag The Future Generation (www.thefuturegeneration.nu)het licht.

The Future Generation richt zich tot 16-23 jarigen, ouders en onderwijs om hen te helpen keuzes te maken op basis van hun talent en hun goesting, iets waar ze het (net als werkenden) nogal eens lastig mee hebben. Wat is mijn talent nu en waarom moet ik daarop focussen, hoe ga ik dat inzetten? Wat betekent dat naar (studie) keuzes toe?

The Future Generation is bewust een Coöperatieve Vennootschap omdat we weten dat professionele coaching voor vele ouders té duur is; we beschikken over meerdere coaches, verspreid over Vlaanderen, die bereid zijn hun ervaring en inzet ter beschikking te stellen volgens de financiële mogelijkheden van de ouders. Ook andere initiatieven staan op til. Blijf het zeker volgen, het worden boeiende tijden.

Dat is ons nieuwjaarscadeau aan de mensen: professionele coaching voor jongeren zodat zij keuzes maken die aansluiten bij wat hun drijft! Neem gerust een kijkje op de website: www.thefuturegeneration.nu.

Word jij ook coöperant? Of zoek je nog een fijn cadeauidee met maatschappelijke meerwaarde ?
Om ons maatschappelijk draagvlak zo groot mogelijk te maken, kozen wij ervoor een coöperatie op te richten. Doordat je onze dienstverlening ook met talenten kunt betalen, worden onze talentcoachings voor iedereen toegankelijk, onafhankelijk van ieders financiële draagkracht.

Wil je ons project ondersteunen ? Koop een aandeel of schenk er een aan wie je lief is. Een geschenk met een verhaal ! Op de website kan je lezen hoe je zelf coöperant kan worden. Ik doe zelf ook mee, niet als actief coach maar wel als supporter en coöperant. Want ik geloof keihard in dit unieke project.