2 januari 2018loopbaancoachingReacties uitgeschakeld voor je kracht zit in jezelf…Els
Het was een druilerige herfstdag toen Sofie voor het eerst bij me langskwam in mijn coachingruimte. Ze vulde de ruimte met haar brede lach al zou ik er snel achterkomen dat die lach ook wel wat verdriet verhulde. Dat ze compleet ongelukkig was in haar job, dat ik haar moest helpen om er zo vlug mogelijk weg te geraken, dat ik zeker niet moest afkomen met opnieuw naar school gaan. Het rolde er allemaal die eerste keer uit.
En toen gingen we samen aan het werk. Al snel bleek wat een prachtige jonge vrouw ze was, hoe sterk en moedig ze was omgegaan met de slagen die het leven haar al had toegebracht en wat een geweldige mama ze was voor haar 7-jarige zoon, al twijfelde ze heel sterk of ze het allemaal wel goed aanpakte. Zo’n type dat altijd voor iedereen klaar staat, steeds bereid om te luisteren en met een sterke drive om de eigen bonen te doppen.
We doken in talenten en drijfveren en kwamen, tot haar grote verrassing (en tegelijk ook weer niet) uit bij haar persoonlijke missie: een groot verlangen was aanwezig om iets te betekenen voor kinderen en gezinnen die het moeilijk hebben. Zelf had ze veel bewondering en respect gekregen voor medewerkers van Slachtofferhulp waar ze op een bepaald moment in haar eigen leven helaas mee in aanraking was gekomen. Het was een dieptepunt geweest, maar wel één dat haar belangrijke lessen had geleerd: ‘ja, ik kan zo’n trauma te boven komen’ en ‘ja, ik kan daar zelfs sterker uitkomen’. In het jargon van psychologen heet dat posttraumatische groei… Hoe dan ook: die dramatische gebeurtenis bleek op meer dan één vlak een life changing experience te zijn geweest en had een diep verlangen wakker gemaakt. En de loopbaancoaching was de laatste schakel in dat proces: toen vielen puzzelstukjes op hun plaats. En wat éénmaal duidelijk wordt, valt vervolgens niet meer te ontkennen.
Uiteindelijk is Sofie nog steeds bij haar huidige werkgever: een aantal issues rond samenwerken werden bespreekbaar gemaakt, ze besliste om minder te gaan werken en de komende jaren te bouwen aan haar droom. Die is immers helder geworden en dat heeft veel energie gemobiliseerd: zo is Sofie in september aan een masteropleiding begonnen (jawel, dezelfde Sofie die mordicus poneerde dat ze zeker niet terug naar school ging, dat had ze immers nooit graag gedaan:)).
En de opleidingscheque helpt een handje: immers, wanneer je als hoger opgeleide een opleiding wenst te volgen en die kadert in je actieplan als loopbaancoachee, dan levert je loopbaancoach je een attest af waarmee je je studie een stukje kan financieren. 250 euro per schooljaar is toch niet niks.
Ik hoop Sofie binnenkort terug te ontmoeten voor een opvolggesprekje. En de shining eyes terug te zien.
Herken je een aantal belemmeringen uit het verhaal van Sofie bij jezelf? Wil je ook ontdekken welke prachtige talenten wachten om ontdekt te worden? Wacht dan niet langer en doe jezelf een cadeau: kies ook voor loopbaancoaching. Als loopbaancoach ben ik trots deel uit te maken van het netwerk van My Future Works.
Onze wereld verschuift, van een lineaire naar een geconnecteerde wereld. Informatie is overal. Voorspelbaarheid is passé. 60% van de beroepen die we nu kennen, zullen binnen 20 jaar niet langer bestaan. 100 000 leerlingen volgen momenteel een studierichting die op de arbeidsmarkt niet langer relevant is. Omwentelingen in de wereld gebeuren met de snelheid van het licht. Digitaal is het nieuwe normaal. Leren gebeurt in de cloud. Hiërarchie wordt vervangen door zelfsturing.
Hoe groeien en ontwikkelen we in dit nieuwe wereldbeeld ? Hoe maken we keuzes in deze complexe realiteit ? Door méér te doen van waar we goed in zijn en plezier aan beleven, en door onze uniciteit te verbinden met die van anderen. Door ons netwerk uit te breiden en te versterken. Door te werken vanuit vertrouwen en innerlijk weten …
En wat is jouw kompas bij je reis door deze geconnecteerde wereld ? Wat wil je écht gaan doen ? Met wie ? Waarom ? Welk pad maak je voor jezelf ? Welke keuzes maak je ?
Hiervoor heb je een sterk innerlijk kompas nodig. Daarom ontwikkelde The Future Generation het Keuzekompas ®, jouw gids bij het maken van dagelijkse keuzes. Het is bij wijze van spreken jouw hoogstpersoonlijke “handleiding”.
Het is een overzicht van:
jouw waarden;
Jouw energiebronnen;
Jouw dromen of doelen;
De dingen waar je meer wil mee doen of net niet;
De omgevingen die voor jou kloppen of net niet
Jongeren gebruiken het kompas om leerkeuzes te maken; volwassenen zetten het in bij job- of loopbaankeuzes. Maar ook persoonlijke keuzes rond bv relatievorming of levensinvulling krijgen richting dankzij een helder Keuzekompas®. Het versterkt ook jouw veerkracht; het helpt je rechtop te staan wanneer het leven jou een slag uitdeelt.
Laat dit kompas nu net iets zijn dat we niet echt sterk hebben ontwikkeld in onze wereld. Op scholen vertellen we onze kinderen vaak waar ze niet goed in zijn en waar ze moeten aan werken. Maar waar zijn ze zo goed in dat dit misschien de rest van hun leven zal vullen ? Media vertellen ons wat we moeten denken, kopen, vrezen, … Maar wat willen we zelf ? Bedrijven hebben de organisatiedoelen, functiebeschrijvingen en bedrijfsstrategieën netjes uitgedacht, maar hoe past dat bij wat je zelf in de wereld wil zetten ? …
Infosessie over het Keuzekompas®
Ook bedrijven ontdekken steeds meer het nut van het Keuzekompas®. Het is een zeer geschikt instrument om:
Het zelfsturend vermogen van mensen in organisaties te verhogen
De veerkracht van medewerkers te versterken
Andere keuzes te maken rond leren en ontwikkelen
“Moetivatie” te vervangen door motivatie
Teams te bouwen rond werkplezier en flow
…
Samen met mijn collega’s van Notice the Difference! zijn we dit volop aan het implementeren bij één van onze klanten: de gesprekken met de medewerkers die ingestapt zijn (en dat is de overgrote meerderheid), leveren telkens weer mooie momenten op, met nieuwe inzichten en verhelderingen en dus finaal bewustere keuzes, die kracht geven.
Wij organiseren ook regelmatig infosessies voor mensen uit het bedrijfsleven die meer willen leren over de (methodologische) grondslagen van het Keuzekompas® en die de toepasbaarheid ervan in hun eigen organisatie willen onderzoeken.
Eerstvolgende infosessies:
Datum: dinsdag 22/8/2017, 13:30u-17:00u
Plaats: de Binnenwereld, Adegem-Dorp 23b, 9991 Maldegem
Spreker: Jan De Keyser, methodiekontwikkelaar van het Keuzekompas®
In een eerder bericht kon je al lezen dat ik heel enthousiast werd van een warme brainstorming (letterlijk en figuurlijk) die we met een aantal mensen bij het begin van de zomer deden onder een oude boom in Adegem..het ging over hoe we onze talentbenadering bij loopbaancoaching ook zouden kunnen aanbieden, in aangepast formaat, aan wie nog niet aan het werk is, aan dat talent van de toekomst dus! Want hoeveel jonge mensen lopen er niet rond die maar wat graag wat begeleiding zouden krijgen bij hun studiekeuze, eerst, en hun prille loopbaankeuze, achteraf? En we kennen allemaal wel een leerkracht die dat talent ziet, probeert te vergroten en te laten schitteren. En we kennen ook allemaal een leerkracht of schooldirectie die met al dat talendenken wel aan de slag wil, maar de tools ontbeert. Ouders blijven vaak in de kou staan of worden meewarig bekeken wanneer ze resoluut meer willen kiezen voor focus op talenten en sterktes van hun kind.
Als wij spreken met bedrijfsleiders over coaching vanuit onze talent exploratie benadering (Appreciative Inquiry voor de insiders) dan horen we ook daar vaak de verzuchting: “bestond dit voor onze kinderen ook maar!”. Het bestaat nu.
The Future Generation richt zich tot 16-23 jarigen, ouders en onderwijs om hen te helpen keuzes te maken op basis van hun talent en hun goesting, iets waar ze het (net als werkenden) nogal eens lastig mee hebben. Wat is mijn talent nu en waarom moet ik daarop focussen, hoe ga ik dat inzetten? Wat betekent dat naar (studie) keuzes toe?
The Future Generation is bewust een Coöperatieve Vennootschap omdat we weten dat professionele coaching voor vele ouders té duur is; we beschikken over meerdere coaches, verspreid over Vlaanderen, die bereid zijn hun ervaring en inzet ter beschikking te stellen volgens de financiële mogelijkheden van de ouders. Ook andere initiatieven staan op til. Blijf het zeker volgen, het worden boeiende tijden.
Dat is ons nieuwjaarscadeau aan de mensen: professionele coaching voor jongeren zodat zij keuzes maken die aansluiten bij wat hun drijft! Neem gerust een kijkje op de website: www.thefuturegeneration.nu.
Word jij ook coöperant? Of zoek je nog een fijn cadeauidee met maatschappelijke meerwaarde ?
Om ons maatschappelijk draagvlak zo groot mogelijk te maken, kozen wij ervoor een coöperatie op te richten. Doordat je onze dienstverlening ook met talenten kunt betalen, worden onze talentcoachings voor iedereen toegankelijk, onafhankelijk van ieders financiële draagkracht.
Wil je ons project ondersteunen ? Koop een aandeel of schenk er een aan wie je lief is. Een geschenk met een verhaal ! Op de website kan je lezen hoe je zelf coöperant kan worden. Ik doe zelf ook mee, niet als actief coach maar wel als supporter en coöperant. Want ik geloof keihard in dit unieke project.
In Adegem, of all places… daar ging het gebeuren. Brainstormen met een doel, en vooral met een missie. Een missie om toch een heel klein beetje de wereld te helpen veranderen, een steen(tje) te verleggen in de rivier, te beginnen in Vlaanderen. Loopbaancoaching 3.0…
Mogen werken als loopbaancoach is dankbaar werk. Zo dankbaar dat het vaak niet eens als werken aanvoelt. ‘Choose a job you like, and you will never have to work in your life.’ Confucius wist het toen al , en die mens is toch al lang dood. Het is fijn wanneer coachees doorheen de loopbaancoaching onvermoede talenten ontdekken, voor het eerst sedert lang durven dromen en daar vervolgens acties durven aan te verbinden. Kleine maar oh zo betekenisvolle stapjes die hen voetje voor voetje dichter bij hun doel, missie, droom brengen.
En tegelijk is het doodjammer te merken dat mensen vaak al tijdens hun jeugdjaren de kiem van die droom in zich hadden en er toch nooit hebben durven voor kiezen. Niet zelden begint het met de keuzes die men maakt tijdens de schoolloopbaan. Want wanneer krijgen jongeren de kans om hun echte talenten te ontdekken? Door wie worden ze echt begeleid in die zoektocht naar wat hen uniek maakt, energie geeft en goesting om dan al die keuzes te maken die hen misschien jaren later zullen behoeden voor dofheid, apathie of burn-out? Eindtermen, leerplannen, permanente evaluatie en examens… het hele systeem is (nog al te vaak) gericht op het reproduceren van kennis die op dat moment relevant wordt gevonden, althans door een aantal slimmeriken die dat zo hebben beslist. En daarmee bedoel ik zeker niet dat voor een vak als pakweg Geschiedenis of Aardrijkskunde geen plaats meer zou zijn in een curriculum. Tuurlijk wel, graag zelfs. Het gaat over de manier waarop onze kinderen worden begeleid en gecoacht om te ontdekken waar hun sterktes liggen, van welke activiteiten ze energie krijgen en wat dit mogelijk zou kunnen betekenen voor studie- en professionele keuzes.
Op die mooie zomerdag begin juli werd misschien wel geschiedenis geschreven… Want net op dit terrein ligt onze kracht. Hoe mooi zou het niet zijn mochten we ook die jonge doelgroep kunnen bereiken, rechtstreeks en via hun begeleiders (ouders, leerkrachten, monitoren)? Met programma’s die hen in hun leefwereld aanspreken, en met tools die voor hun begeleiders onmiddellijk bruikbaar zijn. En zo de taal van het talentdenken meer ingang laten vinden in ons dagelijkse leven. Die toekomstige generatie staat er alvast voor open, dat ervaren we nu al in contacten met hen. Een van mijn zonen verwoordde het ooit treffend: ‘Maar papa, kies dan voor een beroep dat je wel graag doet. Hoe triest is het niet om dat niet te doen, je hebt nog zoveel jaar te werken.’ Zelf volgt hij intussen zijn hart en buikgevoel. De creatieve maker die hij is kiest voor de studieloopbaan die bij hem past en hem energie geeft.
Onder die dikke eik kwamen we dus samen. De kring was groot, het enthousiasme navenant. Vele ideeën werden getoetst, niet op hun haalbaarheid, maar wel op hun trekkingskracht. Wat een mooie dingen leverde dat op! Loopbaancoaching 3.0 komt eraan: de kracht van dit netwerk van loopbaancoaches van My Future Works (www.myfutureworks.be) met een droom is onvermoed sterk.
Ik geloof erin, ik zet er mee mijn schouders onder. En de nieuwsgierigheid van de lezer van dit artikel wordt weldra bevredigd 🙂
30 juni 2015coaching, ConsulteaReacties uitgeschakeld voor die eerste infosessie loopbaanbegeleiding..Els
9 juni was het zover… Meer dan op tijd stond ik in het mooie zaaltje van het Brouwershuis van Opwijk (https://www.facebook.com/pages/Brouwershuis/693849687350306) om alles klaar te zetten. En de tijd verstreek. Een lichte paniek maakte zich van mij meester. Ze zouden toch komen? Had ik nog een herinneringsmailtje moeten sturen?
… tot om 19u25 alle deelnemers binnendruppelden. Het werd een mooie avond met geïnteresseerde mensen, boeiende persoonlijke verhalen, pertinente vragen.
Ik geef het toe: ik had op een iets ruimere opkomst gerekend, maar alle begin is moeilijk, zeker? Degenen die er waren, ben ik heel dankbaar.
Alweer mocht ik ervaren welke energie het mij geeft om mensen een andere weg te mogen tonen, om te mogen spreken over wat mij passioneert en om te mogen proberen anderen daar ook warm voor te maken.
Er was ook een nichtje van me aanwezig: zeer happy op het werk en op zoek naar extra inzichten om die goesting ook over te brengen op haar collega’s. Want ook zo maak je je werkomgeving aangenamer, stimulerender en meer en langer werkbaar. Relationeel craften heet dat met een duur woord… Natuurlijk gaat het over je eigen talent, maar nooit staat dat los van de ander. Het komt tot uiting in relatie tot de ander, het kwijnt weg door de (slechte) relatie met de ander of het blijft onontdekt door het ontbreken van verbinding met de ander. Loopbaancoaching is dus ook onderzoeken hoe relaties jouw talenten beïnvloeden, hoe de context of omgeving je talent helpt of fnuikt. Een boeiende reis is dat, zo’n loopbaantraject.
Kon je er die 9e juni niet bij zijn? Treur niet langer … de herkansing is nabij … Op maandag 14 september organiseer ik een tweede infosessie loopbaanbegeleiding. Wegens sluitingsdag van het Brouwershuis verleg ik mijn actieterrein naar ‘Het Groene Zaaltje’ in ons mooie CC Hof Ten Hemelrijk. Alweer om 19u30 en alweer met hetzelfde enthousiasme. Kom je ook?
Het was op een dinsdagavond, vele maanden geleden. Lezing van Luk Dewulf over talent, met grote T. Fijne meneer trouwens ook, en een inspiratiebron voor mij. Was de tweede maal dat ik hem aan het werk hoorde en zag: eerst al een keer bij VOKA, nu bij CM. Zelfde boodschap, andere doelgroep.
Maar daarover wilde ik het niet met u hebben.
Logisch dat er veel ouders in de zaal zaten bij CM, het ging immers over het geluk van hun kinderen en wie kan daar nu tegen zijn? Het viel me wel op dat ‘ouders’ in dit geval vooral ‘mama’ betekende. Naar papa’s was het speuren geblazen in de zaal, die toch aardig was volgelopen.
Hoe dat komt? ik zou het u niet kunnen zeggen, of toch niet met stellige zekerheid. Ik heb het die mannen immers niet kunnen vragen, ze waren er niet.
Ik kan wel zelf een aantal redenen bedenken:
1. het was hun wekelijkse sportavond en die gaat voor
2. het was kiezen tussen de lezing en een netwerkevenement bij één van de talrijke professionele verenigingen die ons land rijk is. Lees verder: 5.
3. Ze hebben hier al uitgebreid over gelezen en de lezing zou dus ongetwijfeld nog maar weinig verrassingen voor hen in petto hebben
4. Ze hebben er grootmoedig mee ingestemd dat vrouwlief er heen zou gaan, zo komt ze ook nog eens buiten en kan ze nog eens vriendinnen afspreken. ‘Ik pas wel op de kinderen’, dat idee, weet u wel
5. Het traditionele rollenpatroon steekt stokken in de wielen: mama zorgt voor welzijn, papa voor welvaart
6. Papa’s hebben van zichzelf een minder hoog ‘moeder-kloek’ gehalte en durven dus beter loslaten (lees: laten hun kroost studeren wat ze graag doen)
Hoe dan ook, de trend is hopelijk onomkeerbaar ingezet. Naast prestatiedruk en werken aan je tekorten (en de baas, leerkracht, ouder, begeleider zal wel bepalen welke dat zijn) komt er meer en meer ruimte voor het positieve verhaal. Het verhaal van talent, dat elk van ons, en dus ook elk van onze kinderen heeft. Maar nog niet altijd ontdekt heeft.
Omdat het ondergesneeuwd is door de vele, vaak goedbedoelde, maar in wezen negatieve boodschappen die we krijgen EN geven: je kan beter (dan die 8/10), je moet harder werken (om er te geraken in het leven), je moet je plooien naar het systeem (want dat hardt je voor het professionele leven dat volgt op die schoolloopbaan), …
Omdat iedere ouder het allerbeste wenst voor en verwacht van zijn kind en daarom pusht voor het hoogste goed: een zo hoog mogelijk diploma. Begin groot, “ge kunt nog altijd zakken als het niet gaat.”
Een ingenieur kan later tuinaanlegger worden, omgekeerd is onmogelijk.
Is dit dan het enige wenselijke? Wat als die tuinaanlegger ongelooflijk gepassioneerd bezig is met zijn planten en bomen en dit ook zo uitstraalt naar zijn klanten?
Is dat trouwens wel zo, dat het maar in één richting werkt? Is het één beter dan het ander? Om het roer radicaal om te gooien is het nooit te laat: het vereist moed, en heel vertrouwen in de eigen kracht en het eigen kunnen. En die sterkte opbouwen begint van in de kindertijd: door onze kinderen te helpen bij het vinden van hun talenten, door hen te steunen bij het maken van keuzes, die bepalend zijn voor hun verdere leven, jawel. Maar laat ons dat toch niet overdrijven. De keuze die ze vandaag maken bepaalt heus niet het volledige verdere verloop van hun leven, hoogstens de komende paar jaar. Op hun pad komen nog veel kruispunten, en dus keuzes met elkens nieuwe kansen. Laat ons dus vooral bezig zijn met het in hun kracht zetten van onze kinderen.
Zo worden zij in de toekomst gelukkige, talentvolle medewerkers, verbindende leiders, ondersteunende managers, gelukkige stielmannen en -vrouwen. Wat de trend, die hopelijk onomkeerbaar is ingezet, verder versterkt. Of zij nu tuinaanlegger of ingenieur worden.
(dit bericht verscheen een hele tijd geleden al op mijn ‘oude’ website. Omdat het zo goed aansluit bij waar ik voor sta, wil ik het graag nog eens publiceren.)
Het was een druilerige herfstdag toen Sofie voor het eerst bij me langskwam in mijn coachingruimte. Ze vulde de ruimte met haar brede lach al zou ik er snel achterkomen dat die lach ook wel wat verdriet verhulde. Dat ze compleet ongelukkig was in haar job, dat ik haar moest helpen om er zo vlug mogelijk weg te geraken, dat ik zeker niet moest afkomen met opnieuw naar school gaan. Het rolde er allemaal die eerste keer uit.
