2 januari 2018loopbaancoachingReacties uitgeschakeld voor je kracht zit in jezelf…Els
Het was een druilerige herfstdag toen Sofie voor het eerst bij me langskwam in mijn coachingruimte. Ze vulde de ruimte met haar brede lach al zou ik er snel achterkomen dat die lach ook wel wat verdriet verhulde. Dat ze compleet ongelukkig was in haar job, dat ik haar moest helpen om er zo vlug mogelijk weg te geraken, dat ik zeker niet moest afkomen met opnieuw naar school gaan. Het rolde er allemaal die eerste keer uit.
En toen gingen we samen aan het werk. Al snel bleek wat een prachtige jonge vrouw ze was, hoe sterk en moedig ze was omgegaan met de slagen die het leven haar al had toegebracht en wat een geweldige mama ze was voor haar 7-jarige zoon, al twijfelde ze heel sterk of ze het allemaal wel goed aanpakte. Zo’n type dat altijd voor iedereen klaar staat, steeds bereid om te luisteren en met een sterke drive om de eigen bonen te doppen.
We doken in talenten en drijfveren en kwamen, tot haar grote verrassing (en tegelijk ook weer niet) uit bij haar persoonlijke missie: een groot verlangen was aanwezig om iets te betekenen voor kinderen en gezinnen die het moeilijk hebben. Zelf had ze veel bewondering en respect gekregen voor medewerkers van Slachtofferhulp waar ze op een bepaald moment in haar eigen leven helaas mee in aanraking was gekomen. Het was een dieptepunt geweest, maar wel één dat haar belangrijke lessen had geleerd: ‘ja, ik kan zo’n trauma te boven komen’ en ‘ja, ik kan daar zelfs sterker uitkomen’. In het jargon van psychologen heet dat posttraumatische groei… Hoe dan ook: die dramatische gebeurtenis bleek op meer dan één vlak een life changing experience te zijn geweest en had een diep verlangen wakker gemaakt. En de loopbaancoaching was de laatste schakel in dat proces: toen vielen puzzelstukjes op hun plaats. En wat éénmaal duidelijk wordt, valt vervolgens niet meer te ontkennen.
Uiteindelijk is Sofie nog steeds bij haar huidige werkgever: een aantal issues rond samenwerken werden bespreekbaar gemaakt, ze besliste om minder te gaan werken en de komende jaren te bouwen aan haar droom. Die is immers helder geworden en dat heeft veel energie gemobiliseerd: zo is Sofie in september aan een masteropleiding begonnen (jawel, dezelfde Sofie die mordicus poneerde dat ze zeker niet terug naar school ging, dat had ze immers nooit graag gedaan:)).
En de opleidingscheque helpt een handje: immers, wanneer je als hoger opgeleide een opleiding wenst te volgen en die kadert in je actieplan als loopbaancoachee, dan levert je loopbaancoach je een attest af waarmee je je studie een stukje kan financieren. 250 euro per schooljaar is toch niet niks.
Ik hoop Sofie binnenkort terug te ontmoeten voor een opvolggesprekje. En de shining eyes terug te zien.
Herken je een aantal belemmeringen uit het verhaal van Sofie bij jezelf? Wil je ook ontdekken welke prachtige talenten wachten om ontdekt te worden? Wacht dan niet langer en doe jezelf een cadeau: kies ook voor loopbaancoaching. Als loopbaancoach ben ik trots deel uit te maken van het netwerk van My Future Works.
In de Metro-editie van 2 mei (ja, lang geleden maar daarom niet minder actueel) werd uitvoerig ingegaan op het begrip en vooral het belang van loopbaancoaching. Een verzameling van interessante kennis en getuigenissen van zowel burgers en loopbaancentra. Ik vat het graag voor je samen, mocht je het gemist hebben.
Rechtdoor of toch maar die afslag?
Loopbaanbegeleiding houdt in dat een ervaren coach je ondersteunt in het carrièrepad dat je bewandelt. Blijf je hetzelfde pad bewandelen? Neem je beter een afslag? Wil je de andere richting uit? Of ga je volledig off-road? Als loopbaancoach heb ik me met veel plezier verbonden aan My Future Works. We geloven sterk in de inside-out aanpak: hoe kunnen we de coachee helpen om zijn job zo te boetseren dat deze maximaal aansluit bij zijn talentportfolio? Samen met de coachee gaan we op zoek naar zijn/haar ikigai.
Drempel verlaagt
Loopbaanbegeleiding kent de laatste jaren een echte opmars. Dit is vooral te wijten aan de intrede van de gesubsidieerde loopbaancheque sedert 2013. Ben je inwonend in Vlaanderen of Brussel en werk je als zelfstandige of in dienstverband, dan heb je recht op zo’n cheque. Het financiële aspect is dus geen drempel meer. Ook openen steeds meer gemandateerde loopbaancentra hun deuren, net als My Future Works. Hier speelt VDAB een grote rol. De coaching wordt in alle opzichten meer toegankelijk voor het grote publiek. In 2015 zetten ruim 30% meer personen dan in 2014 de stap naar een loopbaancoach om samen een oplossing te zoeken op onbeantwoorde carrièrevragen. En de eerste indicaties voor 2016 duiden op een verdere toename van het succes.
Weg met taboes: train je talentspier
Loopbaancoaching was vroeger voor velen een taboe, vandaag wordt het al vaker omschreven en ervaren als persoonlijke ontwikkeling. Een heuse stap in de goeie richting, vinden wij bij My Future Works. Toch willen we mensen nog meer aansporen om een loopbaancoach onder de arm te nemen bij werkgerelateerde hindernissen. Om de taboe volledig uit de wereld te helpen werken wij vaak samen met huisartsen. Als contactpersoon en klankbord voelen zij aan wanneer doorverwijzing naar een jobcoach nuttig is.
Iedereen weet wat rugspieren, armspieren of dijspieren zijn, maar hoorde je al ooit van talentspieren? Wanneer de spieren versterkt moeten worden is het vanzelfsprekend dat je doorverwezen wordt naar een kinesist. Dergelijke ervaringen worden zonder veel moeite gedeeld. Echter, wanneer het om psychologische of gevoelszaken gaat is het al heel wat stiller. Daarom refereren we graag aan een talentspier: het is een probleem als een ander, waar samen met de daartoe bevoegde persoon of organisatie een oplossing voor gevonden wordt. Niets om je over te schamen!
Gun jezelf dus ook een loopbaancadeau. Het najaar is een mooie periode om even stil te staan, net zoals de natuur ook stilvalt en zichzelf recycleert. Zet vervolgens je goede voornemens om in actie en kom met ons praten. Zowel ikzelf als mijn collega’s ontvangen je met open armen en een warm hart.
Wanneer ik loopbaancoachings doe is één van de oefeningen om de talenten te spotten de ‘speelgoedoefening’. We vragen dan aan onze coachee: ‘waarmee speelde je als kind? En hoe speelde je?’ We focussen bij voorkeur op de periode voor 12 jaar, jaren waarin het spelen nog heel onbewust gebeurt en niet beïnvloed wordt door wat vrienden er van zouden denken of wat dan ook. Het is opmerkelijk hoeveel van je talenten eigenlijk op dat moment al zichtbaar waren…
En dus begon ik hier laatst ook over na te denken voor wat mijn eigen kinderen betrof. Over de ene heb ik al wel eens wat geschreven. En jawel, als kleuter reed hij al af en aan met een kruiwagen in onze tuin om tuinwerken uit te voeren. Liefst alleen, of met papa. Of hij ging aan de slag in de zandbak (en bij meter en peter was die zandbak wel heeeeel groot want daar was een paar honderd meter serres beschikbaar) om nieuwe inrichtingen te maken, gangen te graven, paadjes te leggen. Een creatievemaker is immers graag met zijn handen bezig en ziet op die manier graag iets ontstaan. Van verjaardagsfeestjes was hij niet wild, wegens te veel kinderen, met Playmobil bouwde hij nieuwe werelden waarin ridders, piraten, soldaten en de occasionele postbode zij aan zij het gevecht aangingen met wilde dieren en krokodillen met vervaarlijk geopende bek. Alweer, graag alleen of met zijn broer. Veel meer volk moest daar niet bij zijn. Tractoren, bulldozers, kranen en vrachtwagens, liefst met oplegger, waren/zijn altijd in de buurt. Een trouwe vriend voor wie in zijn kringetje geraakt, leeft hij zich nu nog het liefst uit in het met zijn handen bezig zijn. Wie zijn vertrouwen krijgt, is waarschijnlijk een vriend voor het leven.
Er loopt er echter nog eentje rond in dat Rubensveld. Of ver daarbuiten, want de wereld is zijn speelterrein. Die had (en heeft) liefst veel vrienden bij de hand en dicht in zijn buurt. Verjaardagsfeestjes waren pas leuk als de ganse voetbalploeg kon komen en wanneer hij als de bendeleider van de groep de rest op sleeptouw kon nemen. Steppen in een park is pas leuk wanneer de auto vol zit om er naartoe te rijden. Groepsdier en samenbrenger: een dynamische combinatie! Als jong kind steeds op ontdekking, liefst buiten de eigen tuin. Met de vastberadenheid van een topsporter voor de activiteiten waarvan hij zich had voorgenomen erin uit te blinken (voetballen, skiën, snowboarden, een werkje voor de juf) en met dezelfde vastberadenheid om er niks voor te doen wanneer het een activiteit betrof die hem niet interesseerde (zo vertikt hij het nog regelmatig om hoofdletters te gebruiken want ‘da boeit nie’). Een echt groepsdier dus, dat uitblinkt wanneer hij dat wil … en dat energie krijgt van lichamelijk bezig zijn (bewuste beweger). Waar hij ook voor koos, hij wilde er de beste in worden en de complimentjes die hij ervoor kreeg, daarvoor deed hij nog zo hard zijn best (zichtbare presteerder).
De puberteit kan het talent van kinderen wat verdoezelen. Externe factoren en invloeden worden belangrijk, de zoektocht naar ‘wie ben ik?’ en ‘hoe verhoud ik mij tot mijn vrienden?’ zorgt er vaak voor dat pubers hun talent wat miskennen of wegstoppen. Maar het komt altijd terug bovendrijven, als je het wil zien.
Zo werd ik afgelopen weekend teruggeworpen naar mijn eigen kindertijd toen ik het boek van Brigitte Ballings las (‘een stap terug. Ik denk er niet aan’ – www.brigitteballings.be). Ze beschreef hoe ze zich realiseerde dat ze als kind eigenlijk altijd aan het lezen was, steeds in de weer was met boeken of pennen, of ‘les’ gaf aan een klasgroepje poppen…
Flashback 1: ik ben een jaar of 10, ik zit in de zetel, ons ma staat tevergeefs op me te roepen vanuit de keuken en ik… ik ben helemaal verloren in mijn boek, hoor niks of niemand om me heen. Alleen de realiteit van mijn boek bestaat.
Flashback 2: alle poppen op een rijtje en eentje moet wat apart zitten (ze heet Karin, want op school was er een stout meisje en dat heette ook Karin). Pop Karin was stout en kreeg dus straf van de juf. Ik dus, de juf bedoel ik.
Flashback 3: ik zit in mijn kamertje en maak een stripverhaal, dat nooit het zonlicht zal zien, dat nooit iemand heeft gelezen, behalve ikzelf. En intussen leer ik mezelf als rechtshandige ook links schrijven. Het zou zomaar kunnen dat ik mijn rechterarm breek… en dan moet ik toch nog altijd kunnen schrijven?
De woordkunstenaar, de meetrekker, de groeimotor, … ik heb ze allemaal kunnen integreren in wat ik nu doe. En dat maakt me blij en gelukkig. Wat ik nu mag doen, sluit vele malen beter aan bij wie ik ben dan wat ik vroeger deed, al heb ik al mijn functies met veel goesting opgepakt. Er komt alleen vroeg of laat een moment dat een mens zich afvraagt: wat wil ik nu eigenlijk écht doen? Wie ben ik? En hoe kan ik dat nog meer worden?
En jij, hoe speelde jij als kind?
Ook je talenten ontdekken: bij My Future Works vind je zeker een coach in jouw buurt, die jou daarbij kan helpen.
Je kind helpen zijn of haar talenten te ontdekken: ontdek dan The Future Generation, uniek in zijn soort.
Waarom niet de tijd nemen voor een jaarlijkse checkup van je werk-leven? Dat was de vraag die Veronika Wuyts zich stelde een hele tijd geleden. En prompt sproot er een boek uit voort. Nu ja, prompt… het zal wel bloed, zweet en tranen gekost hebben. Althans, dat is wat Veronika me soms vertelde. Veronika is immers ook één van de 4 andere madammen met wie ik samen enthousiast Intervisiecoaching (www.intervisiecoaching.be) in de markt zet. En dus zien wij elkaar af en toe. Wel spannend, zo van dichtbij de ‘making of ‘van een boek meemaken. En dat boek is intussen gepubliceerd. En ik heb het natuurlijk gelezen. In één ruk uitgelezen zelfs.
Het is een aanrader, echt waar. Het leest vlot, er staan mooie quotes en voorbeelden in en bovenal: het gidst je, met eenvoudige, heldere en toch verdiepende oefeningen, doorheen een gans proces. En in dat proces wordt aandacht gegeven aan hart, lichaam, ziel en geest. We zijn immers meer dan een hoofd dat kan denken, niet?
Heb je dus eerder een loopbaancoaching gedaan (bij www.myfutureworks.be of elders) en wil je regelmatig de vinger aan de pols houden, dan kan dit ‘zelfhulpboek je daar zeker bij helpen. Alle aangereikte tools zijn trouwens gratis te raadplegen op een speciale website. Of ben je nog niet klaar om de stap naar loopbaancoaching te zetten maar wil je toch al aan de slag met je vragen, dan kan dit boek je een zetje in de juiste richting zetten. En misschien voel je daarna wel de behoefte om daar met iemand over van gedachten te wisselen? Dan ben je uiteraard welkom bij mij.
“Beste Els, ik begon met gemengde gevoelens aan de loopbaanbegeleiding. Mijn vorige ervaring van een aantal jaren geleden was ontmoedigend. Ik vond mezelf nooit in de lange lijstjes die mij gepresenteerd werden. Het was een grote opluchting toen bleek dat My Future Works (www.myfutureworks.be) werkt vanuit talent. De opluchting werd nog groter toen jij me vertelde dat talent relationeel is en dat ik geholpen zou worden bij het ontdekken van mijn eigen talenten. Ik had opeens minder faalangst. Het verbaasde mij eveneens dat een coach die veel luistert, een positieve houding heeft en de juiste vragen stelt, zoveel teweeg kan brengen. Na elke sessie vroeg ik me af of ik de antwoorden wel zou vinden op de vragen. Drie weken later had ik altijd meer dan genoeg antwoorden. Ik begreep het proces niet, maar het hielp.
Ondertussen volg ik een opleiding en na een aantal maanden had ik zelfs werk gevonden dat paste bij mijn ‘nieuwe’ profiel. Maar… jij vertelde mij, Els, dat een werkcontext heel belangrijk is, dat je gevoel je veel vertelt en dat je zelf het beste aanvoelt met welke voorwaarden je akkoord wil gaan. Voor het eerst in mijn leven heb ik een redelijk goed werkaanbod geweigerd. Ik wist dat er binnen deze job te weinig rekening gehouden zou worden met mijn persoon. En dat is net iets dat ik belangrijk vind. Els, je grootste verdienste is volgens mij dat ik vanaf nu werk zal aannemen of weigeren op basis van wie ik ben en wat ik belangrijk vind. Ik wil mij niet meer laten bepalen door angst. De weg is misschien iets langer… Toch ben ik er zeker van dat het allemaal goed komt. Bedankt voor alles! “
18 januari 2016Consultea, talentReacties uitgeschakeld voor Infosessie Loopbaanbegeleiding : Turn your dreams into plansEls
Loopbaanbegeleiding: ontdek je talenten en vind de juiste afslag
Toen ik een paar weken geleden op zoek was naar een mooie boodschap voor mijn nieuwjaarswensen vond ik deze terug:
‘Turn your can’ts into can’s
and your dreams into plans”
Die leek me wel geschikt voor de vele fijne mensen die ik het afgelopen jaar mocht begeleiden in hun boeiende loopbaanontdekkingstocht. Ik werd deelgenoot van hun verhalen, twijfels, vraagtekens. En evenzeer van hun dromen en de betekenisvolle stappen die ze zetten op weg naar…. meer jobtevredenheid, een beter evenwicht, een sterkere intrinsieke motivatie. Het werden stuk voor stuk krachtige ontmoetingen. Uitwisselingen waaruit ook ik veel heb geleerd.
Ook dit jaar hoop ik vele van dergelijke ontmoetingen te mogen beleven. Daartoe organiseer ik opnieuw een infosessie loopbaanbegeleiding in Opwijk. Kom eens proeven van onze aanpak, stel je vragen, laat je overtuigen.
Nog een argument nodig? Uit de vorige twee sessies heeft inmiddels 70% gekozen voor een loopbaancoaching bij My Future Works.
Wat heb jij nodig om die eerste stap te zetten? Zodat ook jij ook je dromen in plannen kan omzetten.
Op 1 maart om 19u30 ben je welkom in ’t Brouwershuis, Marktstraat 59 (www.facebook.com/Brouwershuis) Breng gerust een vriend of vriendin mee, hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Gewoon even op voorhand je komst melden dan kan ik je in de beste omstandigheden ontvangen:
In Adegem, of all places… daar ging het gebeuren. Brainstormen met een doel, en vooral met een missie. Een missie om toch een heel klein beetje de wereld te helpen veranderen, een steen(tje) te verleggen in de rivier, te beginnen in Vlaanderen. Loopbaancoaching 3.0…
Mogen werken als loopbaancoach is dankbaar werk. Zo dankbaar dat het vaak niet eens als werken aanvoelt. ‘Choose a job you like, and you will never have to work in your life.’ Confucius wist het toen al , en die mens is toch al lang dood. Het is fijn wanneer coachees doorheen de loopbaancoaching onvermoede talenten ontdekken, voor het eerst sedert lang durven dromen en daar vervolgens acties durven aan te verbinden. Kleine maar oh zo betekenisvolle stapjes die hen voetje voor voetje dichter bij hun doel, missie, droom brengen.
En tegelijk is het doodjammer te merken dat mensen vaak al tijdens hun jeugdjaren de kiem van die droom in zich hadden en er toch nooit hebben durven voor kiezen. Niet zelden begint het met de keuzes die men maakt tijdens de schoolloopbaan. Want wanneer krijgen jongeren de kans om hun echte talenten te ontdekken? Door wie worden ze echt begeleid in die zoektocht naar wat hen uniek maakt, energie geeft en goesting om dan al die keuzes te maken die hen misschien jaren later zullen behoeden voor dofheid, apathie of burn-out? Eindtermen, leerplannen, permanente evaluatie en examens… het hele systeem is (nog al te vaak) gericht op het reproduceren van kennis die op dat moment relevant wordt gevonden, althans door een aantal slimmeriken die dat zo hebben beslist. En daarmee bedoel ik zeker niet dat voor een vak als pakweg Geschiedenis of Aardrijkskunde geen plaats meer zou zijn in een curriculum. Tuurlijk wel, graag zelfs. Het gaat over de manier waarop onze kinderen worden begeleid en gecoacht om te ontdekken waar hun sterktes liggen, van welke activiteiten ze energie krijgen en wat dit mogelijk zou kunnen betekenen voor studie- en professionele keuzes.
Op die mooie zomerdag begin juli werd misschien wel geschiedenis geschreven… Want net op dit terrein ligt onze kracht. Hoe mooi zou het niet zijn mochten we ook die jonge doelgroep kunnen bereiken, rechtstreeks en via hun begeleiders (ouders, leerkrachten, monitoren)? Met programma’s die hen in hun leefwereld aanspreken, en met tools die voor hun begeleiders onmiddellijk bruikbaar zijn. En zo de taal van het talentdenken meer ingang laten vinden in ons dagelijkse leven. Die toekomstige generatie staat er alvast voor open, dat ervaren we nu al in contacten met hen. Een van mijn zonen verwoordde het ooit treffend: ‘Maar papa, kies dan voor een beroep dat je wel graag doet. Hoe triest is het niet om dat niet te doen, je hebt nog zoveel jaar te werken.’ Zelf volgt hij intussen zijn hart en buikgevoel. De creatieve maker die hij is kiest voor de studieloopbaan die bij hem past en hem energie geeft.
Onder die dikke eik kwamen we dus samen. De kring was groot, het enthousiasme navenant. Vele ideeën werden getoetst, niet op hun haalbaarheid, maar wel op hun trekkingskracht. Wat een mooie dingen leverde dat op! Loopbaancoaching 3.0 komt eraan: de kracht van dit netwerk van loopbaancoaches van My Future Works (www.myfutureworks.be) met een droom is onvermoed sterk.
Ik geloof erin, ik zet er mee mijn schouders onder. En de nieuwsgierigheid van de lezer van dit artikel wordt weldra bevredigd 🙂
30 juni 2015coaching, ConsulteaReacties uitgeschakeld voor die eerste infosessie loopbaanbegeleiding..Els
9 juni was het zover… Meer dan op tijd stond ik in het mooie zaaltje van het Brouwershuis van Opwijk (https://www.facebook.com/pages/Brouwershuis/693849687350306) om alles klaar te zetten. En de tijd verstreek. Een lichte paniek maakte zich van mij meester. Ze zouden toch komen? Had ik nog een herinneringsmailtje moeten sturen?
… tot om 19u25 alle deelnemers binnendruppelden. Het werd een mooie avond met geïnteresseerde mensen, boeiende persoonlijke verhalen, pertinente vragen.
Ik geef het toe: ik had op een iets ruimere opkomst gerekend, maar alle begin is moeilijk, zeker? Degenen die er waren, ben ik heel dankbaar.
Alweer mocht ik ervaren welke energie het mij geeft om mensen een andere weg te mogen tonen, om te mogen spreken over wat mij passioneert en om te mogen proberen anderen daar ook warm voor te maken.
Er was ook een nichtje van me aanwezig: zeer happy op het werk en op zoek naar extra inzichten om die goesting ook over te brengen op haar collega’s. Want ook zo maak je je werkomgeving aangenamer, stimulerender en meer en langer werkbaar. Relationeel craften heet dat met een duur woord… Natuurlijk gaat het over je eigen talent, maar nooit staat dat los van de ander. Het komt tot uiting in relatie tot de ander, het kwijnt weg door de (slechte) relatie met de ander of het blijft onontdekt door het ontbreken van verbinding met de ander. Loopbaancoaching is dus ook onderzoeken hoe relaties jouw talenten beïnvloeden, hoe de context of omgeving je talent helpt of fnuikt. Een boeiende reis is dat, zo’n loopbaantraject.
Kon je er die 9e juni niet bij zijn? Treur niet langer … de herkansing is nabij … Op maandag 14 september organiseer ik een tweede infosessie loopbaanbegeleiding. Wegens sluitingsdag van het Brouwershuis verleg ik mijn actieterrein naar ‘Het Groene Zaaltje’ in ons mooie CC Hof Ten Hemelrijk. Alweer om 19u30 en alweer met hetzelfde enthousiasme. Kom je ook?
12 mei 2015coaching, Consultea, talentReacties uitgeschakeld voor Over talent, ontwikkelpunten en skiliftenEls
talent op de skipiste
‘Je talenten zijn tegelijk ook je ontwikkelpunten.’
Dit statement werd gemaakt midden op een skipiste in de Oostenrijkse bergen, intussen enkele weken geleden. Helaas… maar daarover gaat dit artikel niet.
Als lezer van deze blog vraagt u zich hoogstwaarschijnlijk af of wij geen ludiekere onderwerpen konden bedenken, zo hoog in de bergen. Een sterk verhaal over razendsnelle afdalingen, stuntelige wedervarens op de zetellift, zelfs een onwaarschijnlijke vertelling over mierikswortelsaus die verkeerdelijk voor mayonaise werd aanzien, … jawel: die waren er ook. Maar dus ook langs de neus weg de vraag: ‘wat denkt gij daarvan, Els, kunnen uw talenten tegelijk ontwikkelpunten zijn?’
Ik denk het dus wel.
W., succesvol manager bij een goed presterende nichebank (J), kreeg het van zijn baas te horen: je enthousiasme is een heel sterk punt (in talententaal zou dat de ‘meetrekker’ kunnen zijn) en tegelijk moet je soms wat meer leren doseren. Nagel op de kop, niet specifiek omdat het om W. gaat (alhoewel ik denk dat die baas hem redelijk goed kent), maar omdat je je talenten ook kan overdrijven. En dan worden ze valkuilen, kunnen ze anderen gaan ergeren en worden ze niet meer alleen als talent gezien. In momenten van stress of wanneer je onder druk staat kan je zo wel eens je talent gaan overdrijven. Het talent in actie is op dat moment niet productief meer. Alleen ben je je daar niet altijd van bewust op dat moment. En toch kan je wel leren om te doseren, waardoor je talent alleen maar waardevoller en efficiënter wordt voor jou en de anderen. Luk Dewulf noemt dat hefboomvaardigheden: je kan ze jezelf aanleren of je kan andere mensen in je omgeving inschakelen als hulpbron om je op dergelijke momenten even terug bij de les te brengen. Het gaat er niet om je talent in actie te verminderen of uit te zetten, maar wel vaardigheden (trucjes) te ontwikkelen die ervoor gaan zorgen dat je in die specifieke situaties beter omgaat met je talent.
Een voorbeeldje?
Stel: je hebt het talent ‘meetrekker’. Dit betekent dat je gemakkelijk impact hebt op anderen, spontaan de leiding neemt en anderen gemakkelijk kan overtuigen om mee te stappen in jouw visie of verhaal. Als je dit overdrijft word je misschien gezien als iemand die niet goed kan luisteren en steeds zijn willetje wil doordrijven. Een hefboomvaardigheid zou dan kunnen zijn om bewuster tijd te maken om te bevragen wat de ander wil of denkt zodat je ‘stormramgehalte’ afneemt. Of je kan met een persoon die je vertrouwt afspreken dat hij je een op voorhand afgesproken seintje geeft op die momenten dat jij volledig en te zeer opgaat in je meetrekker-zijn.
Zo’n talent in overdrive kan niet alleen je omgeving ergeren, je kan er ook zelf best veel last van hebben. En dan zie je dat talent zelfs niet meer als een talent.
Een coachee van me verwoordde het zo: ‘Dus jij noemt dat een talent, dat groot verantwoordelijkheidsbesef van mij (de ‘ja-knikker’ in talententaal)? Ik vind dat absoluut niet. Ik wou dat ik er wat minder van had.’ De coachee in kwestie had gelijk: ze overdreef haar talent systematisch waardoor ze op de rand van een burn-out stond en zich ALTIJD schuldig voelde wanneer ze eens een keertje voorzichtig ‘neen’ durfde te zeggen of iets voor zichzelf deed. De combinatie met een aantal andere talenten zoals de bezige bij versterkten dit nog. Het onder ogen durven zien van de overtuigingen die dit gedrag sturen en die durven uitdagen zal de eerste stap zijn naar het aanleren van nieuwe vaardigheden die leren om met de excessen van talent in actie om te gaan.
Je talenten kunnen dus wel degelijk je ontwikkelingspunten zijn. Mooi inzicht toch, zo boven op een berg vol sneeuw?
23 maart 2015coaching, Consultea, talentReacties uitgeschakeld voor over talent en hoe dat te ontvouwenEls
Laatst had de tweede tweedaagse plaats van de vakopleiding tot organisatiecoach die ik volg. Het ging over het vrijmaken van vermogens om een duurzame verandering tot stand te brengen, in een organisatie, bij een team en bij de mensen in dat team. En hoe je dat doet. Als coach doe je dat door het spotten van potentieel en talent, om daar vervolgens op verder te bouwen.
Tijdens de opleiding werd ons gevraagd dit bij elkaar te doen, om te oefenen. En vooral om te ervaren hoe energiegevend het is om naar het talent van mensen te kijken en dan van daaruit een context te creëren waarbinnen meer mogelijk is. Het spotten van sterktes (of vermogens, of talenten, of hoe je het ook wil noemen) is heel sterk om systemen (van een individu, een team, een bedrijf) in beweging te zetten.
Als kers op de taart mochten we nadien elkaars talent benoemen in groep. Was me dat een mooi moment… ik ging nochtans lichtjes in een crashstate bij het aanhoren van dit verzoek: ging ik het wel gespot hebben bij mijn gesprekspartner? Ging ik wel diep genoeg geluisterd, geregistreerd, gevoeld hebben wat hij me wilde zeggen? ‘Ademen, Els’, sprak ik mezelf toe en ik kwam terug in mijn coachstate (zie blog van 3 maart). Wat me persoonlijk raakte was de eenvoud van het compliment dat ik kreeg: ‘je was helemaal aanwezig in het gesprek en luisterde echt’. Klinkt banaal misschien maar dat is het allerminst, toch voor mij. Dit aanwezig kunnen zijn was immers mijn zwart beest in het verleden. Dat dit nu wordt opgemerkt als een vermogen is een zeer waardevol cadeau. En daarmee is ineens het bewijs geleverd dat ontwikkeling echt mogelijk is, voor wie daar nog mocht aan twijfelen.
Denk nu niet dat het daar een fluffy bijeenkomst was. Everything but… je potentieel ontvouwen, of dat van je team of organisatie gaat immers niet door alleen te focussen op de sterktes. Ook de dingen waar je het moeilijk mee hebt en waar je het liefst van wegloopt of die je liever onder de map zou vegen, moet je onder ogen zien. Meer zelfs: je moet er iets mee doen. Die delen van jezelf integreren in het geheel van wie je bent en steeds meer wordt, zijn even noodzakelijk voor de duurzame stap verder.
Je talent ontvouwt zich immers niet alleen als een voortdurende bron van plezier: het is ook hard werken om het ten volle te ontwikkelen, de confrontatie aan te gaan met schaduwkanten en valkuilen.
Daar gaat het in loopbaancoaching ook om: het is niet alleen een verhaal van talent en ongelimiteerde dromen en verlangens. Die zijn er ook, om vervolgens ook te landen en de valkuilen van je talent en levensmissie te leren zien, daar even goed mee te leren omgaan en de weg uit te stippelen die je steeds dichter bij je doel brengt, met respect voor jezelf en je eigen grenzen.
Of het nu gaat om loopbaan-, burn-out-, team- of organisatiecoaching: het is telkens een boeiende uitdaging om mensen dichter bij hun ‘echte’ doel in het leven te brengen. Als coach beschouw ik het als een voorrecht om daar een stukje te mogen toe bijdragen. En het geleerd hebben om volledig aanwezig kunnen zijn in dat gesprek of die interventie maken het voor mij mogelijk om dichter bij mijn missie te komen: mensen gelukkiger maken door hen te begeleiden in hun persoonlijke ontwikkeling.
Amen 🙂
PS: ik ben, na een aantal weken alleen maar non-fictie lezen terug mijn fictieboekenkast ingedoken en heb er ‘De Zahir’ van Paulo Coelho uit opgevist. Ik herinnerde me dat ik het wel een mooi boek vond, zonder meer. Nu ik het herlees, besef ik dat niks toeval is: het is geen toeval dat dit boek nu terug in mijn handen valt, het valt me in de schoot op het juiste moment. Over mogelijkheden om te groeien zegt het hoofdpersonage: ‘Je hoeft er alleen maar op te letten; de lessen komen niet eerder dan wanneer je er klaar voor bent, en als je op de tekenen let, zul je zonder meer alles leren wat nodig is voor de volgende stap.’ Ik lees het boek nu met andere ogen. Want gaat over een mens en zijn queeste, een zoektocht naar zijn geliefde en tegelijk een zoektocht naar zichzelf. En ondernemen we die zoektocht naar onszelf niet allemaal, in deze wereld vol overweldigende mogelijkheden?
Het was een druilerige herfstdag toen Sofie voor het eerst bij me langskwam in mijn coachingruimte. Ze vulde de ruimte met haar brede lach al zou ik er snel achterkomen dat die lach ook wel wat verdriet verhulde. Dat ze compleet ongelukkig was in haar job, dat ik haar moest helpen om er zo vlug mogelijk weg te geraken, dat ik zeker niet moest afkomen met opnieuw naar school gaan. Het rolde er allemaal die eerste keer uit.
