2 januari 2018loopbaancoachingReacties uitgeschakeld voor je kracht zit in jezelf…Els
Het was een druilerige herfstdag toen Sofie voor het eerst bij me langskwam in mijn coachingruimte. Ze vulde de ruimte met haar brede lach al zou ik er snel achterkomen dat die lach ook wel wat verdriet verhulde. Dat ze compleet ongelukkig was in haar job, dat ik haar moest helpen om er zo vlug mogelijk weg te geraken, dat ik zeker niet moest afkomen met opnieuw naar school gaan. Het rolde er allemaal die eerste keer uit.
En toen gingen we samen aan het werk. Al snel bleek wat een prachtige jonge vrouw ze was, hoe sterk en moedig ze was omgegaan met de slagen die het leven haar al had toegebracht en wat een geweldige mama ze was voor haar 7-jarige zoon, al twijfelde ze heel sterk of ze het allemaal wel goed aanpakte. Zo’n type dat altijd voor iedereen klaar staat, steeds bereid om te luisteren en met een sterke drive om de eigen bonen te doppen.
We doken in talenten en drijfveren en kwamen, tot haar grote verrassing (en tegelijk ook weer niet) uit bij haar persoonlijke missie: een groot verlangen was aanwezig om iets te betekenen voor kinderen en gezinnen die het moeilijk hebben. Zelf had ze veel bewondering en respect gekregen voor medewerkers van Slachtofferhulp waar ze op een bepaald moment in haar eigen leven helaas mee in aanraking was gekomen. Het was een dieptepunt geweest, maar wel één dat haar belangrijke lessen had geleerd: ‘ja, ik kan zo’n trauma te boven komen’ en ‘ja, ik kan daar zelfs sterker uitkomen’. In het jargon van psychologen heet dat posttraumatische groei… Hoe dan ook: die dramatische gebeurtenis bleek op meer dan één vlak een life changing experience te zijn geweest en had een diep verlangen wakker gemaakt. En de loopbaancoaching was de laatste schakel in dat proces: toen vielen puzzelstukjes op hun plaats. En wat éénmaal duidelijk wordt, valt vervolgens niet meer te ontkennen.
Uiteindelijk is Sofie nog steeds bij haar huidige werkgever: een aantal issues rond samenwerken werden bespreekbaar gemaakt, ze besliste om minder te gaan werken en de komende jaren te bouwen aan haar droom. Die is immers helder geworden en dat heeft veel energie gemobiliseerd: zo is Sofie in september aan een masteropleiding begonnen (jawel, dezelfde Sofie die mordicus poneerde dat ze zeker niet terug naar school ging, dat had ze immers nooit graag gedaan:)).
En de opleidingscheque helpt een handje: immers, wanneer je als hoger opgeleide een opleiding wenst te volgen en die kadert in je actieplan als loopbaancoachee, dan levert je loopbaancoach je een attest af waarmee je je studie een stukje kan financieren. 250 euro per schooljaar is toch niet niks.
Ik hoop Sofie binnenkort terug te ontmoeten voor een opvolggesprekje. En de shining eyes terug te zien.
Herken je een aantal belemmeringen uit het verhaal van Sofie bij jezelf? Wil je ook ontdekken welke prachtige talenten wachten om ontdekt te worden? Wacht dan niet langer en doe jezelf een cadeau: kies ook voor loopbaancoaching. Als loopbaancoach ben ik trots deel uit te maken van het netwerk van My Future Works.
Onze wereld verschuift, van een lineaire naar een geconnecteerde wereld. Informatie is overal. Voorspelbaarheid is passé. 60% van de beroepen die we nu kennen, zullen binnen 20 jaar niet langer bestaan. 100 000 leerlingen volgen momenteel een studierichting die op de arbeidsmarkt niet langer relevant is. Omwentelingen in de wereld gebeuren met de snelheid van het licht. Digitaal is het nieuwe normaal. Leren gebeurt in de cloud. Hiërarchie wordt vervangen door zelfsturing.
Hoe groeien en ontwikkelen we in dit nieuwe wereldbeeld ? Hoe maken we keuzes in deze complexe realiteit ? Door méér te doen van waar we goed in zijn en plezier aan beleven, en door onze uniciteit te verbinden met die van anderen. Door ons netwerk uit te breiden en te versterken. Door te werken vanuit vertrouwen en innerlijk weten …
En wat is jouw kompas bij je reis door deze geconnecteerde wereld ? Wat wil je écht gaan doen ? Met wie ? Waarom ? Welk pad maak je voor jezelf ? Welke keuzes maak je ?
Hiervoor heb je een sterk innerlijk kompas nodig. Daarom ontwikkelde The Future Generation het Keuzekompas ®, jouw gids bij het maken van dagelijkse keuzes. Het is bij wijze van spreken jouw hoogstpersoonlijke “handleiding”.
Het is een overzicht van:
jouw waarden;
Jouw energiebronnen;
Jouw dromen of doelen;
De dingen waar je meer wil mee doen of net niet;
De omgevingen die voor jou kloppen of net niet
Jongeren gebruiken het kompas om leerkeuzes te maken; volwassenen zetten het in bij job- of loopbaankeuzes. Maar ook persoonlijke keuzes rond bv relatievorming of levensinvulling krijgen richting dankzij een helder Keuzekompas®. Het versterkt ook jouw veerkracht; het helpt je rechtop te staan wanneer het leven jou een slag uitdeelt.
Laat dit kompas nu net iets zijn dat we niet echt sterk hebben ontwikkeld in onze wereld. Op scholen vertellen we onze kinderen vaak waar ze niet goed in zijn en waar ze moeten aan werken. Maar waar zijn ze zo goed in dat dit misschien de rest van hun leven zal vullen ? Media vertellen ons wat we moeten denken, kopen, vrezen, … Maar wat willen we zelf ? Bedrijven hebben de organisatiedoelen, functiebeschrijvingen en bedrijfsstrategieën netjes uitgedacht, maar hoe past dat bij wat je zelf in de wereld wil zetten ? …
Infosessie over het Keuzekompas®
Ook bedrijven ontdekken steeds meer het nut van het Keuzekompas®. Het is een zeer geschikt instrument om:
Het zelfsturend vermogen van mensen in organisaties te verhogen
De veerkracht van medewerkers te versterken
Andere keuzes te maken rond leren en ontwikkelen
“Moetivatie” te vervangen door motivatie
Teams te bouwen rond werkplezier en flow
…
Samen met mijn collega’s van Notice the Difference! zijn we dit volop aan het implementeren bij één van onze klanten: de gesprekken met de medewerkers die ingestapt zijn (en dat is de overgrote meerderheid), leveren telkens weer mooie momenten op, met nieuwe inzichten en verhelderingen en dus finaal bewustere keuzes, die kracht geven.
Wij organiseren ook regelmatig infosessies voor mensen uit het bedrijfsleven die meer willen leren over de (methodologische) grondslagen van het Keuzekompas® en die de toepasbaarheid ervan in hun eigen organisatie willen onderzoeken.
Eerstvolgende infosessies:
Datum: dinsdag 22/8/2017, 13:30u-17:00u
Plaats: de Binnenwereld, Adegem-Dorp 23b, 9991 Maldegem
Spreker: Jan De Keyser, methodiekontwikkelaar van het Keuzekompas®
In de Metro-editie van 2 mei (ja, lang geleden maar daarom niet minder actueel) werd uitvoerig ingegaan op het begrip en vooral het belang van loopbaancoaching. Een verzameling van interessante kennis en getuigenissen van zowel burgers en loopbaancentra. Ik vat het graag voor je samen, mocht je het gemist hebben.
Rechtdoor of toch maar die afslag?
Loopbaanbegeleiding houdt in dat een ervaren coach je ondersteunt in het carrièrepad dat je bewandelt. Blijf je hetzelfde pad bewandelen? Neem je beter een afslag? Wil je de andere richting uit? Of ga je volledig off-road? Als loopbaancoach heb ik me met veel plezier verbonden aan My Future Works. We geloven sterk in de inside-out aanpak: hoe kunnen we de coachee helpen om zijn job zo te boetseren dat deze maximaal aansluit bij zijn talentportfolio? Samen met de coachee gaan we op zoek naar zijn/haar ikigai.
Drempel verlaagt
Loopbaanbegeleiding kent de laatste jaren een echte opmars. Dit is vooral te wijten aan de intrede van de gesubsidieerde loopbaancheque sedert 2013. Ben je inwonend in Vlaanderen of Brussel en werk je als zelfstandige of in dienstverband, dan heb je recht op zo’n cheque. Het financiële aspect is dus geen drempel meer. Ook openen steeds meer gemandateerde loopbaancentra hun deuren, net als My Future Works. Hier speelt VDAB een grote rol. De coaching wordt in alle opzichten meer toegankelijk voor het grote publiek. In 2015 zetten ruim 30% meer personen dan in 2014 de stap naar een loopbaancoach om samen een oplossing te zoeken op onbeantwoorde carrièrevragen. En de eerste indicaties voor 2016 duiden op een verdere toename van het succes.
Weg met taboes: train je talentspier
Loopbaancoaching was vroeger voor velen een taboe, vandaag wordt het al vaker omschreven en ervaren als persoonlijke ontwikkeling. Een heuse stap in de goeie richting, vinden wij bij My Future Works. Toch willen we mensen nog meer aansporen om een loopbaancoach onder de arm te nemen bij werkgerelateerde hindernissen. Om de taboe volledig uit de wereld te helpen werken wij vaak samen met huisartsen. Als contactpersoon en klankbord voelen zij aan wanneer doorverwijzing naar een jobcoach nuttig is.
Iedereen weet wat rugspieren, armspieren of dijspieren zijn, maar hoorde je al ooit van talentspieren? Wanneer de spieren versterkt moeten worden is het vanzelfsprekend dat je doorverwezen wordt naar een kinesist. Dergelijke ervaringen worden zonder veel moeite gedeeld. Echter, wanneer het om psychologische of gevoelszaken gaat is het al heel wat stiller. Daarom refereren we graag aan een talentspier: het is een probleem als een ander, waar samen met de daartoe bevoegde persoon of organisatie een oplossing voor gevonden wordt. Niets om je over te schamen!
Gun jezelf dus ook een loopbaancadeau. Het najaar is een mooie periode om even stil te staan, net zoals de natuur ook stilvalt en zichzelf recycleert. Zet vervolgens je goede voornemens om in actie en kom met ons praten. Zowel ikzelf als mijn collega’s ontvangen je met open armen en een warm hart.
Laatst was ik te gast bij een groot productiebedrijf waar ik een aantal managers mag begeleiden door middel van een coachingstraject. Eén van hen was best wel streng voor zichzelf: hij vond het eigenlijk niet kunnen dat hij de meer informele contacten met zijn medewerkers op de werkvloer echt moest plannen in zijn agenda. Anders kwam het er niet van, tijdsgebrek weet je wel… Als hij er echt in geloofde dat via dergelijke contacten een sterke verbinding zou ontstaan, en dus meer vertrouwen en dus meer openheid om dingen bespreekbaar te maken, ook als ze zogezegd niks met het werk te maken hebben, dan zou dat toch vanzelf moeten in orde komen? Dat was zo’n beetje de gedachtengang van de man in kwestie.
Heeft hij gelijk en gelooft hij dan toch niet echt zijn eigen verhaal?
Persoonlijk vind ik dat enige nuance op zijn plaats is.
Hij doet het wél! Ook al is het nu nog nodig om het in te plannen om ervoor te zorgen dat het er ook echt van komt. Hoe vaak belanden goede intenties niet op de hoop der mislukte beloftes? Het is door ze om te zetten in concrete acties, hoe klein ook, dat ze kans van slagen krijgen. Het is pas toen ik me inschreef bij een loopclub en de trainingsmomenten plande in mijn agenda dat ik ook effectief aan het sporten ben gegaan, al was ik er wel al 20 jaar over aan het zeuren… En zo wordt die intentie omgezet in nieuw gedrag.
Vastgeroeste patronen
Het lastige aan nieuw gedrag is wel dat je het gemakkelijk terug laat schieten, dat je gemakkelijk hervalt in oude patronen, oude gewoontes. Onze hersenen hebben ook niet altijd graag die nieuwe dingen: ze houden ergens toch een risico in en onze ratio neemt het dan over en probeert ons ervan te overtuigen dat alles bij het oude laten misschien wel beter is. Je hersenen verschalken is dus de boodschap! Door nieuw gedrag dat je jezelf wil aanleren in kleine stapjes op te splitsen zodat ons brein gerustgesteld wordt dat het risico al bij al beperkt is…
Zo probeer ik mezelf af te leren steeds mijn rechterhand op de versnellingspook van mijn auto te leggen. Ik rijd immers al bijna 4 jaar met een automaat, stilaan mag ik die oude en nutteloos geworden gewoonte wel afschaffen…Het is eigenlijk pas de laatste maanden dat het me begon op te vallen hoe nutteloos die handeling was, schakelen moet ik toch niet doen. Nu stap ik in mijn wagen met de positieve intentie om mijn twee handen aan het stuur te houden of mijn rechterelleboog op het armsteuntje te laten rusten. Ik betrap mezelf er vaak op, wanneer ik ‘op automatische piloot’ rijd, dat die hand toch op de versnellingspook terecht komt. En dan corrigeer ik mezelf. Hoe vaak doen we immers geen dingen puur uit gewoonte? Al lang niet meer uit noodzaak? Al lang vergeten zelfs waarom we dat ooit zijn beginnen doen? Kijk maar eens rond in jouw werkomgeving. Wat doe jij, omdat je het altijd zo hebt gedaan, omdat ze je ooit hebben gezegd dat het zo moest (Waarom? Daarom, wij doen dat nu eenmaal zo hier)? En neem je voor om vanaf morgen ‘iets’ anders te gaan aanpakken: draag je horloge aan je andere arm, begin de dag met een korte wandeling, denk na bij elk document dat je wil bewaren of dat wel zo nodig is, print niet gedachteloos alles af wat je wil lezen, vul je lunchbox eens met een wrap in plaats van de klassieke boterham, … Zo train je jezelf ook ongemerkt in het flexibel zijn, in het omgaan met verandering.
Een nieuw pad banen
Wat we doen en hoe we gewend zijn dat te doen: dat zijn ook ingesleten patronen, vaak jarenlange verbindingen tussen cellen in onze hersenen. Vergelijk het met een autosnelweg: het gaat snel (meestal toch), de omstandigheden zijn ideaal om haast zonder nadenken door te kunnen rijden. En vergelijk nieuw gedrag gerust met een haast onzichtbaar weggetje in het bos waar je voor de eerste keer loopt: het is wat hobbelig, er steken wortels uit de grond, je weet niet waar het uitkomt. Indien je echter alle dagen opnieuw op dat nieuwe weggetje gaat lopen, zal na verloop van tijd een mooi, duidelijk en comfortabel pad ontstaan.
Dat kost wat moeite, zeker in het begin, maar oefening baart kunst! Slimme wetenschappers hebben uitgedokterd dat je nieuw gedrag of vaardigheden minstens 50 dagen moet oefenen alvorens het een nieuwe gewoonte kan worden die deel gaat uitmaken van je patronen. Zo wordt dat eerst nieuwe gedrag een nieuw automatisme.
Intussen begin ik aardig te wennen aan twee handen op het stuur …
Waarom niet de tijd nemen voor een jaarlijkse checkup van je werk-leven? Dat was de vraag die Veronika Wuyts zich stelde een hele tijd geleden. En prompt sproot er een boek uit voort. Nu ja, prompt… het zal wel bloed, zweet en tranen gekost hebben. Althans, dat is wat Veronika me soms vertelde. Veronika is immers ook één van de 4 andere madammen met wie ik samen enthousiast Intervisiecoaching (www.intervisiecoaching.be) in de markt zet. En dus zien wij elkaar af en toe. Wel spannend, zo van dichtbij de ‘making of ‘van een boek meemaken. En dat boek is intussen gepubliceerd. En ik heb het natuurlijk gelezen. In één ruk uitgelezen zelfs.
Het is een aanrader, echt waar. Het leest vlot, er staan mooie quotes en voorbeelden in en bovenal: het gidst je, met eenvoudige, heldere en toch verdiepende oefeningen, doorheen een gans proces. En in dat proces wordt aandacht gegeven aan hart, lichaam, ziel en geest. We zijn immers meer dan een hoofd dat kan denken, niet?
Heb je dus eerder een loopbaancoaching gedaan (bij www.myfutureworks.be of elders) en wil je regelmatig de vinger aan de pols houden, dan kan dit ‘zelfhulpboek je daar zeker bij helpen. Alle aangereikte tools zijn trouwens gratis te raadplegen op een speciale website. Of ben je nog niet klaar om de stap naar loopbaancoaching te zetten maar wil je toch al aan de slag met je vragen, dan kan dit boek je een zetje in de juiste richting zetten. En misschien voel je daarna wel de behoefte om daar met iemand over van gedachten te wisselen? Dan ben je uiteraard welkom bij mij.
Ook dit jaar genoten we weer met een bende vrienden van een zalige skivakantie in het Oostenrijkse gebergte tijdens de afgelopen paasvakantie. U moet weten, beste lezer van deze nieuwsbrief/blog, dat mijn beroepsbezigheden op sommige van onze vrienden een inspirerend effect hebben… het spreekwoordelijke koekje van eigen deeg is daarbij nooit ver weg. U moet tevens weten dat ik op skilatten niet echt van heel veel durf blijk geef. In coachingtermen: ik blijf liefst in mijn comfort zone.
Dit was het mooie kader voor volgende gebeurtenis : ‘Els, deze zwarte piste is echt niet moeilijk, het is maar een heel klein stukje zwart en daarna is het heel gemakkelijk.’ Voorzichtig gluurde ik over de rand van de piste. Het stukje dat ik zag, leek redelijk stijl maar niet onoverkomelijk. Ik zou het erop wagen, de woorden van mijn vrienden indachtig. ‘Ik blijf bij u,’ opperde één van mijn vriendinnen nog. En weg waren we. Althans, weg waren ZIJ. Ook de vriendin die bij me zou blijven : bedoelde ze dat ze in Oostenrijk bij me zou blijven ? In ieder geval niet daar aan mijn zij op de piste. Ik vertrok dan ook maar , of toch het eerste stukje. Nadien volgde een bocht en eens daar aangekomen openbaarde de piste zich pas echt in haar volle glorie.
De moed zonk me in de schoenen. Als bevroren stond ik daar, een uitweg was er niet, tenzij recht naar beneden, de diepte in. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik minstens 5’ daar heb gestaan, met knikkende knieën en steeds bozer wordend. Boos op wie ? In eerste instantie op wie me in die penibele situatie had gebracht. Toen beseffend dat ik op elk moment zelf de keuze had gehad, de rode kant naar beneden of de zwarte. Boos op mezelf dus.
Welke keuzes had ik ?
Daar blijven staan : geen optie, bevriezen leek niet aanlokkelijk en de kosten van een helikopter om me te ontzetten ook niet
Terug naar boven stappen : ook niet echt een optie, dat stuk omhoog zag ik toch niet echt zitten
Naar beneden glijden in schüss : een werk van lange adem, en nefast voor mijn imago…
Naar beneden skiën.
U raadt het al : ik ben toch maar naar beneden geskied/gesukkeld (schrappen wat niet past) en dat ging gaandeweg steeds beter.
Bij de vriendengroep aangekomen (die daar dus al ettelijke minuten (geduldig) stond te wachten, barstte ik uit : ‘dat doe ik nooit meer !’
‘Els, het is uit je comfortzone dat je iets bijleert.’En ook : ‘t zit allemaal tussen uw twee oren hè Els.’ Lap, een koekje van eigen deeg. Ik hoor het mezelf zo zeggen tegen mijn coachees. Want het is waar !
Evolueren, iets bijleren, groeien : dat alles kan niet wanneer je niet tot een heel klein risico bereid bent. En als mens heb je dus echt wel altijd een keuze om dat al dan niet te doen. En het feit dat je een keuze hebt (ook al denk je misschien van niet) maakt dat je je sterker kan voelen, grip hebt op een situatie waarvan je je misschien anders het slachtoffer zou voelen.
Eerlijk gezegd, toen ik daar zo stond op dat tussenstuk na die bocht voelde ik me heel even slachtoffer : zij hadden me hierin meegesleept, arme ik ! Wie wou ik in deze situatie zijn ? Ik koos ervoor om NIET slachtoffer te zijn, maar dapper. En daardoor gaf ik mezelf de kans iets te leren : ik kon echt mezelf beïnvloeden door mijn manier van denken te sturen.
Elk klein stapje voorwaarts, hoe klein het misschien ook lijkt, is een overwinning. Want het getuigt van moed om uit je comfort zone te komen. En het is zeker niet altijd gemakkelijkste weg. Iedereen heeft wel altijd een keuze. Daar geloof ik in. Dus ook ik had een keuze.
Wie wil jij dus zijn ? En welke kansen zitten daarin voor jou verborgen ?
Bedankt, lieve vrienden voor dit koekje van eigen deeg 🙂 Ik kijk al uit naar de coachingsles die ik volgend jaar op de pistes mag krijgen. Wordt vervolgd… Ongetwijfeld.
“Beste Els, ik begon met gemengde gevoelens aan de loopbaanbegeleiding. Mijn vorige ervaring van een aantal jaren geleden was ontmoedigend. Ik vond mezelf nooit in de lange lijstjes die mij gepresenteerd werden. Het was een grote opluchting toen bleek dat My Future Works (www.myfutureworks.be) werkt vanuit talent. De opluchting werd nog groter toen jij me vertelde dat talent relationeel is en dat ik geholpen zou worden bij het ontdekken van mijn eigen talenten. Ik had opeens minder faalangst. Het verbaasde mij eveneens dat een coach die veel luistert, een positieve houding heeft en de juiste vragen stelt, zoveel teweeg kan brengen. Na elke sessie vroeg ik me af of ik de antwoorden wel zou vinden op de vragen. Drie weken later had ik altijd meer dan genoeg antwoorden. Ik begreep het proces niet, maar het hielp.
Ondertussen volg ik een opleiding en na een aantal maanden had ik zelfs werk gevonden dat paste bij mijn ‘nieuwe’ profiel. Maar… jij vertelde mij, Els, dat een werkcontext heel belangrijk is, dat je gevoel je veel vertelt en dat je zelf het beste aanvoelt met welke voorwaarden je akkoord wil gaan. Voor het eerst in mijn leven heb ik een redelijk goed werkaanbod geweigerd. Ik wist dat er binnen deze job te weinig rekening gehouden zou worden met mijn persoon. En dat is net iets dat ik belangrijk vind. Els, je grootste verdienste is volgens mij dat ik vanaf nu werk zal aannemen of weigeren op basis van wie ik ben en wat ik belangrijk vind. Ik wil mij niet meer laten bepalen door angst. De weg is misschien iets langer… Toch ben ik er zeker van dat het allemaal goed komt. Bedankt voor alles! “
27 november 2014ConsulteaReacties uitgeschakeld voor Individuele coaching: over coachees en hun groeiprocesEls
gecoacht worden is kiezen voor groei
Momenteel naderen een aantal van de coaching trajecten die ik mag begeleiden hun einde. Tijd dus om met de coachee in kwestie een afsluitende evaluatie te maken. Coaching is er op gericht een duurzame verandering tot stand te brengen en dus een proces van persoonlijke groei te bewerkstelligen.
Het was een druilerige herfstdag toen Sofie voor het eerst bij me langskwam in mijn coachingruimte. Ze vulde de ruimte met haar brede lach al zou ik er snel achterkomen dat die lach ook wel wat verdriet verhulde. Dat ze compleet ongelukkig was in haar job, dat ik haar moest helpen om er zo vlug mogelijk weg te geraken, dat ik zeker niet moest afkomen met opnieuw naar school gaan. Het rolde er allemaal die eerste keer uit.
