je kracht zit in jezelf…

Het was een druilerige herfstdag toen Sofie voor het eerst bij me langskwam in mijn coachingruimte. Ze vulde de ruimte met haar brede lach al zou ik er snel achterkomen dat die lach ook wel wat verdriet verhulde. Dat ze compleet ongelukkig was in haar job, dat ik haar moest helpen om er zo vlug mogelijk weg te geraken, dat ik zeker niet moest afkomen met opnieuw naar school gaan. Het rolde er allemaal die eerste keer uit.

En toen gingen we samen aan het werk. Al snel bleek wat een prachtige jonge vrouw ze was, hoe sterk en moedig ze was omgegaan met de slagen die het leven haar al had toegebracht en wat een geweldige mama ze was voor haar 7-jarige zoon, al twijfelde ze heel sterk of ze het allemaal wel goed aanpakte. Zo’n type dat altijd voor iedereen klaar staat, steeds bereid om te luisteren en met een sterke drive om de eigen bonen te doppen.

We doken in talenten en drijfveren en kwamen, tot haar grote verrassing (en tegelijk ook weer niet) uit bij haar persoonlijke missie: een groot verlangen was aanwezig om iets te betekenen voor kinderen en gezinnen die het moeilijk hebben. Zelf had ze veel bewondering en respect gekregen voor medewerkers van Slachtofferhulp waar ze op een bepaald moment in haar eigen leven helaas mee in aanraking was gekomen. Het was een dieptepunt geweest, maar wel één dat haar belangrijke lessen had geleerd: ‘ja, ik kan zo’n trauma te boven komen’ en ‘ja, ik kan daar zelfs sterker uitkomen’. In het jargon van psychologen heet dat posttraumatische groei… Hoe dan ook: die dramatische gebeurtenis bleek op meer dan één vlak een life changing experience te zijn geweest en had een diep verlangen wakker gemaakt. En de loopbaancoaching was de laatste schakel in dat proces: toen vielen puzzelstukjes op hun plaats. En wat éénmaal duidelijk wordt, valt vervolgens niet meer te ontkennen.

Uiteindelijk is Sofie nog steeds bij haar huidige werkgever: een aantal issues rond samenwerken werden bespreekbaar gemaakt, ze besliste om minder te gaan werken en de komende jaren te bouwen aan haar droom. Die is immers helder geworden en dat heeft veel energie gemobiliseerd: zo is Sofie in september aan een masteropleiding begonnen (jawel, dezelfde Sofie die mordicus poneerde dat ze zeker niet terug naar school ging, dat had ze immers nooit graag gedaan:)).

En de opleidingscheque helpt een handje: immers, wanneer je als hoger opgeleide een opleiding wenst te volgen en die kadert in je actieplan als loopbaancoachee, dan levert je loopbaancoach je een attest af waarmee je je studie een stukje kan financieren. 250 euro per schooljaar is toch niet niks.

Ik hoop Sofie binnenkort terug te ontmoeten voor een opvolggesprekje. En de shining eyes terug te zien.

Herken je een aantal belemmeringen uit het verhaal van Sofie bij jezelf? Wil je ook ontdekken welke prachtige talenten wachten om ontdekt te worden? Wacht dan niet langer en doe jezelf een cadeau: kies ook voor loopbaancoaching. Als loopbaancoach ben ik trots deel uit te maken van het netwerk van My Future Works. 

De jaarlijkse Checkup

Waarom niet de tijd nemen voor een jaarlijkse checkup van je werk-leven? Dat was de vraag die Veronika Wuyts zich stelde een hele tijd geleden. En prompt sproot er een boek uit voort. Nu ja, prompt… het zal wel bloed, zweet en tranen gekost hebben. Althans, dat is wat Veronika me soms vertelde. Veronika is immers ook één van de 4 andere madammen met wie ik samen enthousiast Intervisiecoaching (www.intervisiecoaching.be) in de markt zet. En dus zien wij elkaar af en toe. Wel spannend, zo van dichtbij de ‘making of ‘van een boek meemaken. En dat boek is intussen gepubliceerd. En ik heb het natuurlijk gelezen. In één ruk uitgelezen zelfs.

Het is een aanrader, echt waar. Het leest vlot, er staan mooie quotes en voorbeelden in en bovenal: het gidst je, met eenvoudige, heldere en toch verdiepende oefeningen, doorheen een gans proces. En in dat proces wordt aandacht gegeven aan hart, lichaam, ziel en geest. We zijn immers meer dan een hoofd dat kan denken, niet?

Heb je dus eerder een loopbaancoaching gedaan (bij www.myfutureworks.be of elders)  en wil je regelmatig de vinger aan de pols houden, dan kan dit ‘zelfhulpboek je daar zeker bij helpen. Alle aangereikte tools zijn trouwens gratis te raadplegen op een speciale website. Of ben je nog niet klaar om de stap naar loopbaancoaching te zetten maar wil je toch al aan de slag met je vragen, dan kan dit boek je een zetje in de juiste richting zetten. En misschien voel je daarna wel de behoefte om daar met iemand over van gedachten te wisselen? Dan ben je uiteraard welkom bij mij.

Een aanradertje dus! Veel leesplezier…

IntervisieCoaching op het Brussels Coach Café: 15 maart 2016

Samen met Nadja Talpaert en Veronika Wuyts was ik op 15 maart te gast in Brussel op het Coach Café, georganiseerd door Johan Verheven, voor een presentatie over IntervisieCoaching (www.intervisiecoaching.be) . Er was veel geïnteresseerd volk. Eerder dan een droge presentatie te geven, kozen we voor de belevingsaanpak. Al snel na de introductie verdeelden we de groep in 3 subgroepen om elk  met een zelf gekozen intervisiemethode aan de slag te gaan met de leervraag van één van de deelnemers in de groep. Het resultaat was alweer verbluffend : al heel snel bereikte elke groep een zodanig niveau van veiligheid en vertrouwen (allemaal coaches onder elkaar droeg hier zeker toe bij) dat pertinente vragen gesteld konden worden en de leervraaginbrenger tot introspectie en zelfinzicht werd gebracht. Wonderlijk toch hoe IntervisieCoaching een groep van gelijkgestemden al snel tot een dieper niveau van leren kan brengen.

Daarom is het ook zo’n mooie manier om duurzaam leren te bevorderen in organisaties. In de komende weken starten we weer bij een aantal nieuwe klanten trajecten op. En hopelijk mogen er nog velen volgen. Interesse om zelf te ontdekken of IntervisieCoaching iets voor uw bedrijf zou zijn ? Neem dan gerust contact met ons op voor een vrijblijvend gesprek.

Wat is IntervisieCoaching.be ? Een enthousiast samenwerkingsverband tussen Nadja Talpaert, Katrien Rommens, José Hendrikx, Veronika Wuyts en ikzelf om intervisie als zuivere leermethode in  de Belgische markt bekend te maken en bedrijven en hun medewerkers te laten ervaren hoe deze unieke vorm van groepsleren het lerend vermogen kan vergroten op een duurzame wijze. Nieuwsgierig : klik dan hier door : www.intervisiecoaching.be

Tuincoaching: hier gebeurt het

Geniet mee van een aantal beelden: zo ziet ze er nu uit, mijn tuincoaching ruimte.

Een tweetal maand ben ik hier nu volop actief. Eerst voelde het wat onwennig: me aanpassen aan de ruimte, die anders klinkt, anders aanvoelt.  Me aanpassen aan een nieuw bureau, met zeeën van plaats. Wennen aan de coachinghoek met leuke loungy zeteltjes die heerlijk aanvoelen. Coachees voelen zich al snel thuis.

Intussen heb ik helemaal mijn draai gevonden. En er is leven in de tuin: vogeltjes pikken in het gras, onze poes Janneke flaneert nietsvermoedend voorbij het raam, drinkt van het vijverwater en vlijt zich languit in het zonnetje.

De tuincoaching ruimte nodigt uit tot reflectie en bezinning: wat ik voordien nooit durfde, lukt nu wel: meermaals nodigde ik de coachee uit om het een paar minuten helemaal stil te maken om van daaruit de coaching te verdiepen. En elke sessie wordt intussen afgesloten met een gelukstip.

Het paadje er naartoe zorgde al voor heel wat hilariteit: de coachee wordt immers uitgenodigd over de stapstenen te gaan om de tuincoaching ruimte te bereiken. Een eerste klein risico, zeker nu het water zo hoog staat! Even uit de comfortzone, nog voor we begonnen zijn. Het zet de toon en maakt het onthaal ongedwongen.

Deze ruimte is een boost voor wat ik in de wereld wil zetten. Een mooi voorbeeld dus van hoe context kan bijdragen tot het realiseren van (een stukje van) mijn missie: mensen gelukkiger maken door hen te begeleiden in hun ontwikkeling.

Ook jij bent welkom, om deze ruimte te komen ontdekken, ervaren, beleven.

Hiervoor doe ik het…

“Beste Els, ik begon met gemengde gevoelens aan de loopbaanbegeleiding. Mijn vorige ervaring van een aantal jaren geleden was ontmoedigend. Ik vond mezelf nooit in de lange lijstjes die mij gepresenteerd werden. Het was een grote opluchting toen bleek dat My Future Works (www.myfutureworks.be) werkt vanuit talent. De opluchting werd nog groter toen jij me vertelde dat talent relationeel is en dat ik geholpen zou worden bij het ontdekken van mijn eigen talenten. Ik had opeens minder faalangst. Het verbaasde mij eveneens dat een coach die veel luistert, een positieve houding heeft en de juiste vragen stelt, zoveel teweeg kan brengen. Na elke sessie vroeg ik me af of ik de antwoorden wel zou vinden op de vragen. Drie weken later had ik altijd meer dan genoeg antwoorden. Ik begreep het proces niet, maar het hielp.

Ondertussen volg ik een opleiding en na een aantal maanden had ik zelfs werk gevonden dat paste bij mijn ‘nieuwe’ profiel. Maar… jij vertelde mij, Els, dat een werkcontext heel belangrijk is, dat je gevoel je veel vertelt en dat je zelf het beste aanvoelt met welke voorwaarden je akkoord wil gaan. Voor het eerst in mijn leven heb ik een redelijk goed werkaanbod geweigerd. Ik wist dat er binnen deze job te weinig rekening gehouden zou worden met mijn persoon. En dat is net iets dat ik belangrijk vind. Els, je grootste verdienste is volgens mij dat ik vanaf nu werk zal aannemen of weigeren op basis van wie ik ben en wat ik belangrijk vind. Ik wil mij niet meer laten bepalen door angst. De weg is misschien iets langer… Toch ben ik er zeker van dat het allemaal goed komt. Bedankt voor alles! “

die eerste infosessie loopbaanbegeleiding..

9 juni was het zover… Meer dan op tijd stond ik in het mooie zaaltje van het Brouwershuis van Opwijk (https://www.facebook.com/pages/Brouwershuis/693849687350306) om alles klaar te zetten. En de tijd verstreek. Een lichte paniek maakte zich van mij meester. Ze zouden toch komen? Had ik nog een herinneringsmailtje moeten sturen?

… tot om 19u25 alle deelnemers binnendruppelden. Het werd een mooie avond met geïnteresseerde mensen, boeiende persoonlijke verhalen, pertinente vragen.

Ik geef het toe: ik had op een iets ruimere opkomst gerekend, maar alle begin is moeilijk, zeker? Degenen die er waren, ben ik heel dankbaar.

Alweer mocht ik ervaren welke energie het mij geeft om mensen een andere weg te mogen tonen, om te mogen spreken over wat mij passioneert en om te mogen proberen anderen daar ook warm voor te maken.

Er was ook een nichtje van me aanwezig: zeer happy op het werk en  op zoek naar extra inzichten om die goesting ook over te brengen op haar collega’s. Want ook zo maak je je werkomgeving aangenamer, stimulerender en meer en langer werkbaar. Relationeel craften heet dat met een duur woord… Natuurlijk gaat het over je eigen talent, maar nooit staat dat los van de ander. Het komt tot uiting in relatie tot de ander, het kwijnt weg door de (slechte) relatie met de ander of het blijft onontdekt door het ontbreken van verbinding met de ander. Loopbaancoaching is dus ook onderzoeken hoe relaties jouw talenten beïnvloeden, hoe  de context of omgeving je talent helpt of fnuikt. Een boeiende reis is dat, zo’n loopbaantraject.

Kon je er die 9e juni niet bij zijn? Treur niet langer … de herkansing is nabij … Op maandag 14 september organiseer ik een tweede infosessie loopbaanbegeleiding. Wegens sluitingsdag van het Brouwershuis verleg ik mijn actieterrein naar ‘Het Groene Zaaltje’ in ons mooie CC Hof Ten Hemelrijk. Alweer om 19u30 en alweer met hetzelfde enthousiasme. Kom je ook?

zalig vertoeven…

Dat zal het zijn in mijn nieuwe coachingruimte… zalig vertoeven…

Na vele maanden frustraties opbouwen bij het goedgekeurd krijgen van het dossier bij de gemeentelijke diensten konden we in de Paasvakantie eindelijk van start gaan. En dit is het voorlopige resultaat. Nu het dak erop!

Ze staat er nog niet helemaal, maar het gaat nu eindelijk vooruit. Zo ziet het er voorlopig uit. De metselwerken zijn gedaan, met grote dank aan mijn schoonvader (die in een vroeger leven metser is geweest) en mijn oudste zoon, die een nieuwe talent heeft ontdekt :). Het was mooi om te zien hoe de leermeester de leerjongen onder zijn hoede nam, hem de eerste kneepjes van het vak leerde (eerst rechtdoor daarna de bochten) en hoe beiden daarvan hebben genoten.

Zo’n minibouwwerkje vraagt ook heel wat voorbereiding. En met een projectaanpak kom je dan heel ver. Laat dat nu net niet één van mijn talenten zijn. Gelukkig vond ik een prima projectleider in de vorm van mijn eigen echtgenoot! Offertes opvragen, onderhandelen, afspraken maken,… hij doet het allemaal, en hij doet dat goed. Heb ik daar een talent gespot? Bah neen, dat wist ik al langer: ons eigen huis heeft hij op dezelfde manier aangepakt en dat is zoveel jaren geleden even vlekkeloos verlopen.

Stenen besteld: check! Cement gehaald: check! Dwarsbalken geleverd: check!

En om je alvast te doen dromen: dit is het uitzicht dat coachees zullen hebben eens alles klaar is… de rust van de tuin en de zwemvijver … want vertragen in deze hectische tijden is cruciaal om een goed coachingproces te krijgen. En om er te geraken, in die coachingruimte, eerst al even uit de comfortzone: over de stapstenen, klaar voor het gesprek. Na de zomer hopen we klaar te zijn. Vanaf dan ontvang ik je graag in mijn eigen ruimte op het vertrouwde adres.

over talent en hoe dat te ontvouwen

Laatst had de tweede tweedaagse plaats van de vakopleiding tot organisatiecoach die ik volg. Het ging over het vrijmaken van vermogens om een duurzame verandering tot stand te brengen, in een organisatie, bij een team en bij de mensen in dat team. En hoe je dat doet. Als coach doe je dat door het spotten van potentieel en talent, om daar vervolgens op verder te bouwen.

Tijdens de opleiding werd ons gevraagd dit bij elkaar te doen, om te oefenen. En vooral om te ervaren hoe energiegevend het is om naar het talent van mensen te kijken en dan van daaruit een context te creëren waarbinnen meer mogelijk is. Het spotten van sterktes (of vermogens, of talenten, of hoe je het ook wil noemen) is heel sterk om systemen (van een individu, een team, een bedrijf) in beweging te zetten.

Als kers op de taart mochten we nadien elkaars talent benoemen in groep. Was me dat een mooi moment… ik ging nochtans lichtjes in een crashstate bij het aanhoren van dit verzoek: ging ik het wel gespot hebben bij mijn gesprekspartner? Ging ik wel diep genoeg geluisterd, geregistreerd, gevoeld hebben wat hij me wilde zeggen?  ‘Ademen, Els’, sprak ik mezelf toe en ik kwam terug in mijn coachstate (zie blog van 3 maart). Wat me persoonlijk raakte was de eenvoud van het compliment dat ik kreeg: ‘je was helemaal aanwezig in het gesprek en luisterde echt’. Klinkt banaal misschien maar dat is het allerminst, toch voor mij. Dit aanwezig kunnen zijn was immers mijn zwart beest in het verleden. Dat dit nu wordt opgemerkt als een vermogen is een zeer waardevol cadeau. En daarmee is ineens het bewijs geleverd dat ontwikkeling echt mogelijk is, voor wie daar nog mocht aan twijfelen.

Denk nu niet dat het daar een fluffy bijeenkomst was. Everything but… je potentieel ontvouwen, of dat van je team of organisatie gaat immers niet door alleen te focussen op de sterktes. Ook de dingen waar je het moeilijk mee hebt en waar je het liefst van wegloopt of die je liever onder de map zou vegen, moet je onder ogen zien. Meer zelfs: je moet er iets mee doen. Die delen van jezelf integreren in het geheel van wie je bent en steeds meer wordt,  zijn even noodzakelijk voor de duurzame stap verder.

Je talent ontvouwt zich immers niet alleen als een voortdurende bron van plezier: het is ook hard werken om het ten volle te ontwikkelen, de confrontatie aan te gaan met schaduwkanten en valkuilen.

Daar gaat het in loopbaancoaching ook om: het is niet alleen een verhaal van talent en ongelimiteerde dromen en verlangens. Die zijn er ook, om vervolgens ook te landen en de valkuilen van je talent en levensmissie te leren zien, daar even goed mee te leren omgaan en de weg uit te stippelen die je steeds dichter bij je doel brengt, met respect voor jezelf en je eigen grenzen.

Of het nu gaat om loopbaan-, burn-out-, team- of organisatiecoaching: het is telkens een boeiende uitdaging om mensen dichter bij hun ‘echte’ doel in het leven te brengen. Als  coach beschouw ik het als een voorrecht om daar een stukje te mogen toe bijdragen. En het geleerd hebben om volledig aanwezig kunnen zijn in dat gesprek of die interventie maken het voor mij mogelijk om dichter bij mijn missie te komen: mensen gelukkiger maken door hen te begeleiden in hun persoonlijke ontwikkeling.

Amen 🙂

PS: ik ben, na een aantal weken alleen maar non-fictie lezen terug mijn fictieboekenkast ingedoken en heb er ‘De Zahir’ van Paulo Coelho uit opgevist. Ik herinnerde me dat ik het wel een mooi boek vond, zonder meer. Nu ik het herlees, besef ik dat niks toeval is: het is geen toeval dat dit boek nu terug in mijn handen valt, het valt me in de schoot op het juiste moment. Over  mogelijkheden om te groeien zegt het hoofdpersonage: ‘Je hoeft er alleen maar op te letten; de lessen komen niet eerder dan wanneer je er klaar voor bent, en als je op de tekenen let, zul je zonder meer alles leren wat  nodig is voor de volgende stap.’ Ik lees het boek nu met andere ogen. Want gaat over een mens en zijn queeste, een zoektocht naar zijn geliefde en tegelijk een zoektocht naar zichzelf. En ondernemen we die zoektocht naar onszelf niet allemaal, in deze wereld vol overweldigende mogelijkheden?

Individuele coaching: over coachees en hun groeiproces

gecoacht worden is kiezen voor groei

Momenteel naderen een aantal van de coaching trajecten die ik mag begeleiden hun einde. Tijd dus om met de coachee in kwestie een afsluitende evaluatie te maken. Coaching is er op gericht een duurzame verandering tot stand te brengen en dus een proces van persoonlijke groei te bewerkstelligen.

continue reading

Het wonderlijke effect van intervisiecoaching

Vele jaren al geef ik training basisvaardigheden voor de leidinggevende. Aan verschillende bedrijven, verschillende types, vaak jonge, leidinggevenden. Met een eenvoudig model als kapstok leer ik ze hoe ze verschillende stijlen van leidinggeven kunnen toepassen op het gepaste moment zonder daarbij hun eigenheid te verliezen. Met het – hopelijk- gewenste resultaat…

Ik doe dat graag, heel graag. Het publiek is dankbaar voor de inzichten, puzzelstukjes vallen in mekaar, en bij de casebesprekingen is de goede raad van mededeelnemers nooit ver weg. Alleen, wat doe je als deelnemer nadien met al die goede raad? Wat doe jij, beste lezer van deze blog, met al die goedbedoelde adviezen op duizend-en-één thema’s die je dagelijks gevraagd en ongevraagd krijgt? Waarschijnlijk even veel als ik: weinig tot niks. Wat voor een ander werkt, werkt immers niet noodzakelijk voor jou.

Daarom besloot ik laatst tijdens zo’n training het eens over een ander boeg te gooien en een vorm van intervisie te introduceren. De groep ging fijn met elkaar om, er was een bereidheid om naar elkaar te luisteren en alle deelnemers hadden een vergelijkbare functie in de organisatie: stuk voor stuk voorwaarden om een gunstig klimaat voor intervisiecoaching te scheppen. In plaats van adviezen geven, gingen de deelnemers vragen stellen, na eerst samen te hebben bepaald over welke case (leervraag) ze zich zouden buigen. Ieder om beurt, echte vragen. Geen in vraagvorm vermomde adviezen :). In verschillende rondes gingen we zo steeds dieper in op de essentie. En helemaal op het eind mochten er adviezen gegeven worden.

Wat de deelnemers uiteindelijk het sterkst vonden waren de vragenrondes: die verplichtten hen om de case open te trekken, gaven nieuwe inzichten, deden anders kijken naar dezelfde situatie, startten dus nieuwe verbindingen. Wonderlijk!

Zoek je ook een werkvorm die, ook nog na de interventie, doorwerkt in je organisatie? Overweeg dan eens intervisiecoaching in te voeren. Intervisie traint immers het lerend vermogen van medewerkers en organisatie.

Meer weten? contacteer me vandaag nog: dan onderzoeken we samen uw leervraag.