In Adegem, of all places… daar ging het gebeuren. Brainstormen met een doel, en vooral met een missie. Een missie om toch een heel klein beetje de wereld te helpen veranderen, een steen(tje) te verleggen in de rivier, te beginnen in Vlaanderen. Loopbaancoaching 3.0…

Mogen werken als loopbaancoach is dankbaar werk. Zo dankbaar dat het vaak niet eens als werken aanvoelt.  ‘Choose a job you like, and you will never have to work in your life.’ Confucius wist het toen al , en die mens is toch al lang dood. Het is fijn wanneer coachees doorheen de loopbaancoaching onvermoede talenten ontdekken, voor het eerst sedert lang durven dromen en daar vervolgens acties durven aan te verbinden. Kleine maar oh zo betekenisvolle stapjes die hen voetje voor voetje dichter bij hun doel, missie, droom brengen.

En tegelijk is het doodjammer te merken dat mensen vaak al tijdens hun jeugdjaren de kiem van die droom in zich hadden en er toch nooit hebben durven voor kiezen. Niet zelden begint het met de keuzes die men maakt tijdens de schoolloopbaan. Want wanneer krijgen jongeren de kans om hun echte talenten te ontdekken? Door wie worden ze echt begeleid in die zoektocht naar wat hen uniek maakt, energie geeft en goesting om dan al die keuzes te maken die hen misschien jaren later zullen behoeden voor dofheid, apathie of  burn-out? Eindtermen, leerplannen, permanente evaluatie en examens… het hele systeem is (nog al te vaak) gericht op het reproduceren van kennis die op dat moment relevant wordt gevonden, althans door een aantal slimmeriken die dat zo hebben beslist. En daarmee bedoel ik zeker niet dat voor een vak als pakweg Geschiedenis of Aardrijkskunde geen plaats meer zou zijn in een curriculum. Tuurlijk wel, graag zelfs. Het gaat  over de manier waarop onze  kinderen worden begeleid en gecoacht om te ontdekken waar hun sterktes liggen, van welke activiteiten ze energie krijgen en wat dit mogelijk zou kunnen betekenen voor studie- en professionele keuzes.

Op die mooie zomerdag begin juli werd misschien wel geschiedenis geschreven… Want net op dit terrein ligt onze kracht. Hoe mooi zou het niet zijn mochten we ook die jonge doelgroep kunnen bereiken, rechtstreeks en via hun begeleiders (ouders, leerkrachten, monitoren)? Met programma’s die hen in hun leefwereld aanspreken, en met tools die voor hun begeleiders onmiddellijk bruikbaar zijn. En zo de taal van het talentdenken meer ingang laten vinden in ons dagelijkse leven. Die toekomstige generatie staat er alvast voor open, dat ervaren we nu al in contacten met hen.  Een van mijn zonen verwoordde het ooit treffend: ‘Maar papa, kies dan voor een beroep dat je wel graag doet. Hoe triest is het niet om dat niet te doen, je hebt nog zoveel jaar te werken.’ Zelf volgt hij intussen zijn hart en buikgevoel. De creatieve maker die hij is kiest voor de studieloopbaan die bij hem past en hem energie geeft.

Onder die dikke eik kwamen we dus samen. De kring was groot, het enthousiasme navenant. Vele ideeën werden getoetst, niet op hun haalbaarheid, maar wel op hun trekkingskracht. Wat een mooie dingen leverde dat op! Loopbaancoaching 3.0 komt eraan: de kracht van dit netwerk van loopbaancoaches van My Future Works (www.myfutureworks.be)  met een droom is onvermoed sterk.

Ik geloof erin, ik zet er mee mijn schouders onder. En de nieuwsgierigheid van de lezer van dit artikel wordt weldra bevredigd 🙂