In een vorig blogbericht kon je al lezen over mijn coachingruimte dit stilaan vorm krijgt in de tuin. Het zal zoooo mooi zijn, en rustgevend: het kabelende water van de vijver, de wuivende waterplanten… de omgeving draagt alvast bij tot het gevoel van rust dat noodzakelijk is om tot zichzelf te komen, introspectie te kunnen doen en met veel energie terug huiswaarts of richting werkgever te trekken.

As we speak is de bezetter bezig met het plaatsen van isolatie op de buitengevel. Het gaat vooruit dus, want vorige week werden ook al de ramen geplaatst. De pleisterwerken binnen zijn ook bijna afgerond.

Het gaat vooruit dus, hoor ik je tot hier denken. Mmmjaaa, maar niet zo snel als ik zelf zou willen. Stiekem hoopte ik toch er in september in te kunnen trekken. Daar zal geen sprake van zijn, helaas! Warmetepomp,  chapen, vloeren… het lijstje werkzaamheden is nog lang en specialisten vertellen me dat die chape zeker 8 weken moet drogen… die mindfulness-oefeningen gaan nog van pas komen.

Aan mijn halve trouwboek zal het niet gelegen hebben: hij plant, bricoleert en surft dat het geen naam heeft. Het is dankzij hem dat het vooruit gaat, daarvan ben ik me terdege bewust. Handigheid en projectplanning is niet mijn sterkste kant, maar gelukkig wel die van hem. Nieuwe talenten tonen zich 🙂

De voldoening zal groot zijn, die dag in november (hopelijk!) dat ik er de eerste coachee welkom mag heten. Ik weet al wie dat zal zijn :). Een van de deelnemers uit de infosessie van juni gaf aan graag een loopbaancoaching op te starten, ‘maar dan wel in uw nieuw coachinghuisje’. Deal!

Geniet ondertussen mee van de vorderingen via deze foto’s…