Preventie van burn out: het belang van lichaamsbewustzijn

Ruim een halfuur had ze met de telefoon in haar handen gestaan, vertelde ze me, toen ze toch de stap zette en me belde. Zo hard had ze getwijfeld. Ze twijfelde eigenlijk al maanden, voelde dat het niet de goede kant op ging, dat ze steeds meer moe werd, prikkelbaar, zelfs cynisch als het ging over gebeurtenissen op het werk. En zo’n kort lontje tegenover de kinderen soms, dat vond ze misschien nog het ergst van allemaal. Maar ze zou het alleen wel de baas kunnen. Nog even, dat ene project afwerken, die dekselse coronamaatregelen uitzitten, en dan… dan zou het wel beteren.

Die dag durfde ze het toch. Ze drukte op het knopje en belde me.

In het eerste gesprek dat volgde kwam alles eruit. Een burn out noemde ze het zelf niet, want ze kon toch nog veel? Pas wanneer ze echt durfde te voelen moest ze erkennen dat haar lichaam al geruime tijd aangaf dat het welletjes was. Maar ze zou doorgaan! Ze kon toch niet anders. Zag geen uitweg. Zoveel mensen die op haar rekenden, die het niet zouden begrijpen als ze zou vertellen dat ze al een paar weken thuis zat, die zelf zouden flippen als zij het niet meer allemaal zou dragen, thuis en op het werk.

En toch is dat wat ik haar adviseerde: “Praat erover, benoem wat jij nodig hebt. Je omgeving is sterker dan je denkt. En zorg voor jezelf. Luister naar je lichaam. Maak een dagplanning waarin je dutjes, beweging (op maat van wat je aankan), een paar onvermijdelijke to do’s en niks doen opneemt.”

Ze deed het, allemaal. En het deed heel veel deugd. Ze voelde zich dag na dag beter, kreeg steeds wat meer energie. Al voelde ze dat dat tochtje met de koersfiets van 60km er toch wat over was 😉: geen pap meer kunnen zeggen, alleen nog goed voor een horizontale houding in de zetel de rest van die dag. Mooie les van dat lijf: als je niet naar me luistert, doe ik je luisteren.

Luisteren naar wat je lijf met al zijn wijsheid je vertelt, is een proces: want je hoofd doet krampachtige pogingen om je wat anders wijs te maken. Je hebt jezelf in al die jaren zoveel verteld/wijsgemaakt (schrappen wat niet past): “ik moet hier sterk zijn voor iedereen. Ik ben een loser als ik dat niet kan. ‘Ze’ gaan me een slapjanus vinden. …” Sterke overtuigingen die je op de been hielden, succes brachten, complimenten vaak ook. En die sterke overtuigingen kunnen je op een dag zomaar gaan hinderen. Dan is het tijd voor wat anders.

Je lichaam is meer dan louter een taxi voor je hoofd. Draag er dus zorg voor. Door er naar te luisteren.

Je lichaamsbewustzijn vergroten kan je leren: door meditatie, yoga, lopen of wandelen (alleen, zonder muziek of podcast in de oren). Maar ook door regelmatig pas op de plaats te maken en jezelf de vraag te stellen wat je voelt, en waar je het voelt. Zonder oordeel. Gewoon waarnemen. En respecteren wat je hoort. Over een paar dagen post ik hier een blog opnieuw die ik jaren geleden al schreef maar die nog steeds zinvol is: relaxatie voor beginners: 5 ontspanningstips.

Ook dat gevoel dat je op de toppen van je tenen loopt? Of al moe wordt van de gedachte aan beweging?

Kom eens praten: els@consultea.be of 0476/83 22 29

Je bent van harte welkom.